Στις 20&21 Απριλίου το μπαζάρ μας

Το πασχαλινό μας μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 20 και την Κυριακή 21 Απριλίου στην Πλάκα. Θα φιλοξενηθούμε στο χώρο που μας παραχωρήθηκε και την προηγούμενη φορά, δηλαδή στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά, στην οδό Επιχάρμου, πίσω ακριβώς από το Σχολαρχείο.

Μαζεύουμε πράγματα για το πασχαλινό μπαζάρ μας

Οι προετοιμασίες για το πασχαλινό μας μπαζάρ έχουν ξεκινήσει και θα χρειαστούμε τη βοήθειά σας.
Αν έχετε βιβλία που δεν χρειάζεστε, κοσμήματα και φο μπιζού, αλλά και διακοσμητικά μικροαντικείμενα σε άριστη κατάσταση που θα θέλατε να διαθέσετε για το επόμενο μπαζάρ μας, μπορείτε να μας στείλετε e-mail στο xeblogarisma@gmail.com για να έρθουμε να τα παραλάβουμε.
Επίσης αν φτιάχνετε σαπούνια, καλλυντικά, κοσμήματα, και κάθε είδους χειροτεχνίες που θα θέλατε να δωρίσετε για τους σκοπούς του μπαζάρ, είναι επίσης ευπρόσδεκτα.
Οπως επίσης και προσφορές για τη λαχειοφόρο μας.

Το ξεblogάρισμα δωρίζει παιχνίδια για την παιδική χαρά του Ελεώνα

Την προηγούμενη Δευτέρα μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τα πιτσιρίκια του Ελεώνα: τα καινούργια παιχνίδια στην παιδική χαρά των φυλακών. Και η Δευτέρα αυτή  ήταν μια σπουδαία ημέρα και για όλους εμάς στο ξεblogάρισμα, καθώς έγινε πραγματικότητα ένα έργο που ονειρευόμασταν χρόνια.
Ο εμπλουτισμός της παιδικής χαράς των φυλακών είναι η δεύτερη σημαντική δωρεά που η ομάδα μας κάνει στο κατάστημα κράτησης γυναικών Θήβας, μετά την προσφορά του εξοπλισμού για την αίθουσα εκδηλώσεων που έγινε πριν από δύο χρόνια.
Και είναι η δωρεά που μας χάρισε τη μεγαλύτερη χαρά, καθώς τα παιδικά χαμόγελα είναι ό,τι πιο πολύτιμο για μας.
Στην παιδική χαρά προϋπήρχε η τσουλήθρα και το σκάμμα, και ο χώρος εξοπλίστηκε πλέον με κούνιες, κουνιστά ζωάκια, τραμπάλα και ένα μύλο. Επόμενο έργο μας, η κάλυψη του δαπέδου του χώρου με πλάκες ασφαλείας από καουτσούκ.
Να ευχαριστήσουμε θερμά όλους εσάς που στηρίζετε ηθικά και υλικά τις μαμάδες και τα μικρά των φυλακών Ελεώνα και την ομάδα μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους εθελοντές μας και ιδιαίτερα στη Λουκία που ανέλαβε τα διαδιαστικά, στις κοινωνικές υπηρεσίες των φυλακών για την άριστη συνεργασία, καθώς και στην εταιρεία Athletico που ανταποκρίθηκε με επαγγελματισμό και συνέπεια στο έργο που της ανατέθηκε.

Αθωώθηκαν οι τελευταίες 5 φυλακισμένες οροθετικές γυναίκες

12 Μαρτίου αποφυλακίζονται οι τελευταίες 5 από τις 27 γυναίκες που διαπομπεύθηκαν και φυλακίστηκαν στις αρχές Μαίου, μετά την παμψηφεί αθωωτική απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου στις 11 Μαρτίου. Άλλες 16 είχαν ήδη αποφυλακιστεί αφού η κακουργηματική κατηγορία δεν άντεξε ούτε στα δικαστικά συμβούλια και κατέπεσε σε πλημμέλημα για το οποίο θα δικαστούν ελεύθερες.
Έτσι, κλείνει ο κύκλος των φυλακισμένων οροθετικών γυναικών, ενώ έχει ανοίξει εδώ και μήνες ο κύκλος της «επόμενης μέρας» για όσες αποφυλακίστηκαν σταδιακά, εδώ και μερικούς μήνες, αφού καταρρίφθηκαν όλες οι βαριές κατηγορίες εναντίον τους, που δεν μπόρεσαν να σταθούν σε κανένα δικαστήριο.
Η «επόμενη μέρα» γι’ αυτές τις δυστυχισμένες υπάρξεις που έχουν να πολεμήσουν με τον δικό τους «εσωτερικό εχθρό», τον «δαίμονά» τους, είναι χειρότερη από την προηγούμενη μέρα της φυλάκισής τους. Θύματα της τοξικοεξάρτησης πριν τη διαπόμπευσή τους, έχουν σήμερα να πολεμήσουν και ενάντια στις επιπτώσεις της διαπόμπευσής τους, της βαρύτατης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και της απόρριψής τους από μια πολιτεία που θυσίασε με τον πιο βάρβαρο τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα 27 οροθετικών και τοξικοεξαρτημένων γυναικών στην προεκλογική εκστρατεία του διδύμου «Λοβέρδου-Χρυσοχοίδη», και στην προσπάθεια να καθησυχάσουν τους πορνοπελάτες με το «επιχείρημα» της «απόσυρσης» από τις πιάτσες των «εκδιδομένων γυναικών», των φορέων του ΗΙV/AIDS. Ότι οι γυναίκες αυτές εκδίδονταν δεν αποδείχθηκε ποτέ, και δεν το δέχθηκε κανένα δικαστήριο.
Στη σημερινή δίκη, μάρτυρες υπεράσπισης ήταν δύο μέλη της Πρωτοβουλίας μας, η Πόπη Μέλλιου και η Ελένη Σπαθανά (που είναι και μέλος της ομαδας δικηγόρων για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών/μεταναστριών) που υπεράσπισαν με τον καλύτερο τρόπο τις γυναίκες που δικάζονταν, ενώ οι τέσσερεις συνήγοροι υπεράσπισης στηλίτευσαν τις προεκλογικές σκοπιμότητες της σύλληψης και της διαπόμπευσης, σύμφωνα και με την ανάλυση της πρωτοβουλίας μας, και βοήθησαν αποφασιστικά στην αθώωσή τους.
Η «επόμενη μέρα» είναι η φτώχια και η ανεργία για όσες τυχόν θελήσουν και προσπαθήσουν να ξεφύγουν από τη ζωή στο δρόμο και στην αυτοκαταστροφή, είναι οι οικογένειές τους σε χειρότερη κατάσταση λόγω της διαπόμπευσής τους (ο πατέρας της μιας έκανε απόπειρα αυτοκτονίας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δουλέψει, τα αδέλφια μιας άλλης έχασαν τη δουλειά τους και λοιπά), γυρίζουν σε σπίτια με κομμένο ηλεκτρικό ρεύμα, με δυσκολία ακόμα και για την τροφή.
Το μόνο που μένει είναι η αλληλεγγύη προς αυτούς τους ευάλωττους πληθυσμούς, από όσους και όσες έχουν τη δύναμη και τη θέληση για κάτι τέτοιο, μέσα στις συνθήκες συντριβής που έχει οδηγηθεί η κοινωνία μας και ο καθένας και η καθεμία μας ατομικά.
Τέλος, επαναλαμβάνουμε τα αιτήματα που είχαμε εξαρχής θέσει, προς την ανθρωποφάγα και γυναικοφάγα πολιτεία, δηλαδή την αποζημίωσή τους και την ηθική αποκατάστασή τους:
·    Αποζημίωση όσων φυλακίστηκαν αδίκα και εντελώς αβάσιμα για ηθική βλάβη.
·    Ποινική δίωξη όσων συνέργησαν ή έχουν τη διοικητική ευθύνη  στη σωρεία παρανομιών που καταγράφηκαν.
·    Άμεση κατάργηση της υγειονομικής διάταξης «Ρυθμίσεις που αφορούν στον περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων» που με το σαθρό πρόσχημα προστασίας της δημόσιας υγείας, έχει σαν αποτέλεσμα την ποινικοποίηση των όποιων ασθενών
·    Προστασία όσων γυναικών είναι θύματα διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων (trafficking).
·    Ένταξη όσων γυναικών το επιθυμούν σε κοινωνικές δομές στήριξης (π.χ. ξενώνες, συμβουλευτικά/ θεραπευτικά προγράμματα).
·    Καθολικη, ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο σύστημα υγείας  για όλες, ντόπιες και μετανάστριες.   

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΤΙΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΕΣ ΟΡΟΘΕΤΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Επαναχρησιμοποιώ και δημιουργώ

Πόσο γεμάτοι αισθανόμαστε όταν μοιραζόμαστε

αντικείμενα, εμπειρίες και συναισθήματα?

Να μοιράζεσαι είναι ευτυχία…

 «ΤΟ ΤΟΠΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ» 

στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων

Επαναχρησιμοποιώ και δημιουργώ!

Ο καλλιτεχνικός χώρος έκφρασης, «Ευπαλίνος», η ΜΚΟ babyfeat και η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων, επέλεξαν την Παγκόσμια Ημέρα της Ευτυχίας, όπως αυτή ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ, τονΙούνιο του 2012 και για πρώτη φορά γιορτάζεται φέτος, για να συνδιοργανώσουν μία εκδήλωση επαναχρησιμοποίησης παλιών ρούχων και υφασμάτων, με σκοπό τη δημιουργία ενός ξεχωριστού«έργου τέχνης»!

Ελάτε όλοι, μικροί και μεγάλοι, την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013, στην Τεχνόπολη, στην Αίθουσα «Αεριοφυλάκιο 2» (Κτίριο Δ4), Πειραιώς 100, στο Γκάζι, από τις 09.00 το πρωί έως τις 09.00 τοβράδυ, για να δημιουργήσουμε όλοι μαζί το πιο μεγάλο, το πιο πολύχρωμο «Τόπι της Ευτυχίας». Ένα εικαστικό γεγονός με πρώτη ύλη τη φαντασία και τη χαρά της δημιουργικότητας, που θαυποστηρίξει τις έννοιες της προσφοράς, της ανταλλαγής και της καλλιτεχνικής έκφρασης, βασισμένο στην ανακύκλωση χρησιμοποιημένων ρούχων και υφασμάτων.

Παράλληλα με τη διεξαγωγή του παραπάνω εικαστικού δρώμενου, κάθε επισκέπτης, μικρός και μεγάλος, θα έχει τη δυνατότητα κατασκευάσει κοσμήματα με παλιά υφάσματα, να ζωγραφίσει πάνω σεύφασμα και να διασκεδάσει συμμετέχοντας σε μουσικοκινητικά παιχνίδια από τους εμψυχωτές του Ευπαλίνου.

Φέρτε μαζί σας αγαπημένα παλιά ρούχα και υφάσματα και δείτε τα να μεταμορφώνονται σε ένα ξεχωριστό έργο τέχνης!

Οι αλλαγές

Οι σπόροι μας άρχισαν να πατεντάρονται, το νερό μας περιέρχεται στην ιδιοκτησία ιδιωτικών εταιρειών, τα δάση μας υλοτομούνται για να εξορυχθούν «πολύτιμα» μέταλλα, περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους κινδυνεύουν από μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων του αστικού χώρου, οι άνθρωποι χάνουν την μέχρι σήμερα εργασιακή τους απασχόληση, η τροφή μας είναι στα χέρια ανηλεών κερδοσκόπων, το δικαίωμά μας να γεννάμε τα παιδιά μας  όπως και όπου θέλουμε είναι κι αυτό υπό διακύβευση, το σπίτι από ύστατο καταφύγιο μετατράπηκε σε φορολογίσιμο αγαθό, το χρήμα συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερους ανθρώπους…

Εμπιστευτήκαμε τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις μας (και τους γονείς και τους δασκάλους και τους ιερείς μας) και απομακρυνθήκαμε από την εσώτερη σοφία μας, από τη φύση, και από το Θεό. Και τι καταλάβαμε; Όπως είχε πει κι ο ποιητής «Με τι καρδιά και τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε τη ζωή μας – λάθος! Κι αλλάξαμε ζωή» (Αρνηση, Γ. Σεφέρης).

Μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε πάλι ζωή;

Η περίφημη κρίση είναι μία μεγάλη ευκαιρία: όχι μόνο για τους άπληστους ανθρώπους (τραπεζίτες, πολιτικούς, μεγαλοβιομήχανους) που την δημιούργησαν, αλλά και για μας τους «απλούς πολίτες». Είναι μία ευκαιρία για αφύπνιση, ένα ξυπνητήρι. Όχι για την αυτογνωσία εκείνη που γεννά ενοχές και ηττοπάθεια («εμείς τους ψηφίσαμε,  τώρα θα τους υποστούμε», ή «έτσι μάθαμε, τώρα πώς να αλλάξουμε») αλλά για την αυτογνωσία εκείνη που μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξουμε και να αποφασίσουμε πώς ακριβώς θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας.

Τα  μοντέλα ζωής που έχουμε μάθει και συνηθίσει, ο παλιός τρόπος σκέψης σχετικά με την υγεία, την επιτυχία, την εργασία, την ευημερία, δεν μπορούν  πλέον να σταθούν, δεν μας εξυπηρετούν πια: η αποστασιοποίησή μας από την παραγωγή της τροφής μας έκανε εξαρτημένους από τους μεγαλέμπορους (τους μεσάζοντες) των αγροτικών προϊόντων, έρμαια των σύγχρονων σουπερμάρκετ για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών. Η εξάρτηση της ευημερίας μας από τον «καλό μισθό» που δίνει μία θέση εργασίας στα γραφεία κάποιας (απρόσωπης, συνήθως) εταιρείας, μας βουλιάζει στην απόγνωση όταν οι εταιρείες κλείνουν η μία από την άλλη λόγω κόστους/κρίσης κτλ. Η ταύτιση της έννοιας της ψυχαγωγίας με διαδικασίες που είναι έξω από μας, μας καθιστούν παθητικούς καταναλωτές που ψάχνουμε εναγωνίως να καλύψουμε εσωτερικά κενά με ότι σαβούρα κυκλοφορεί «εκεί έξω». Δεν μαζευόμαστε πια για να φάμε όλοι μαζί και να τραγουδήσουμε ή να πούμε ιστορίες (να μοιραστούμε κάτι που βγαίνει από μέσα μας), προτιμούμε να δούμε σειρές στον υπολογιστή, για παράδειγμα (μια μάλλον αντικοινωνική διαδικασία).

Τα μοντέλα ζωής που παραλάβαμε από τις προηγούμενες γενιές μας οδήγησαν στον ανταγωνισμό (πόσες εκθέσεις γράψαμε στο σχολείο για την «ευγενή άμιλλα», θυμάστε;) στην αποξένωση από τους γύρω μας (περιχαρακωθήκαμε στα διαμερίσματα των αστικών πολυκατοικιών με την στενή οικογένεια και τη δουλίτσα μας, και δεν έχουμε ούτε χρόνο ούτε ενέργεια να νοιαστούμε για τον παραδίπλα, οι περισσότερες σχέσεις μας είναι «σχέσεις ενόχλησης») στην γενική απάθεια κι απέχθεια για τα κοινά (στη δεκαετία του ’90 ήταν δεδομένο ότι θα άκουγες «εγώ δεν ασχολούμαι με τα πολιτικά» από τον μέσο νέο). Το μοντέλο ζωής της πόλης ενέχει μία σχέση απόστασης από τη φύση: η απόσταση γεννά άγνοια, φόβο, υποτίμηση, έλλειψη σεβασμού. Εχω ακούσει πολύ καλοπροαίρετους κατοίκους της πόλης να μιλούν για το βουνό τους με τα δέντρα, τα ζώα και τα φυτά του ως «το πράσινο» και να το περιγράφουν ωφελιμιστικά, λες και βρίσκεται εκεί για αυτούς και μόνο!

Η κρίση που περνάμε είναι μία μεγάλη ευκαιρία να σταθούμε και να ξαναδούμε τη ζωή και τις αξίες που μέχρι σήμερα έδιναν νόημα στη ζωή μας. Και να εκτιμήσουμε εάν όντως δίνουν και σήμερα νόημα, ή μήπως χρειάζονται τροποποίηση, επαναδιαπραγμάτευση, ή απλά «πέταμα». Ναι, πέταμα. Αντικατάσταση. Χωρίς συναισθηματικές προσκολλήσεις, χωρίς ταυτίσεις. Δεν είμαστε οι αξίες μας – κληρονομιές είναι, και αν δεν μας κάνουν, αν μας βαραίνουν με χρέη, μπορούμε πάντα να κάνουμε αποποίηση.

Ισως να μην χρειαζόμαστε τόσα αγαθά μαζικής παραγωγής. Ισως να μη χρειάζεται να ζούμε στοιβαγμένοι σε μικρούς τετράγωνους χώρους «με όλα τα κομφόρ». Ισως να μη χρειάζεται να καθόμαστε το ένα τρίτο της ημέρας ακίνητοι μπροστά σε οθόνες. Ισως να μη χρειάζεται να γεμίζουμε το κεφάλι μας γνώσεις. Ισως να μη χρειαζόμαστε τόσα πτυχία, τόσα ρούχα, τόσα αντικείμενα. Ισως να χρειαζόμαστε περισσότερους φίλους, περισσότερο τραγούδι, περισσότερο παιχνίδι, περισσότερη σωματική εργασία, περισσότερη σιωπή. Ισως ο κόσμος να χρειάζεται περισσότερους αγρότες και καλλιτέχνες από ότι νομικούς, αστυνομικούς ή μάνατζερ. Ισως ο κόσμος να χρειάζεται περισσότερη ελευθερία, αγάπη, χάος, εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη, μικρόβια και κοινόβια από ότι έλεγχο, τάξη, πειθαρχία, απολυμάνσεις, ασφάλεια, σύστημα και ομοιογένεια. Ισως η πραγματική μας ευτυχία να μην εξαρτάται από το πόσα έχουμε αλλά από την ποιότητα των σχέσεών μας. Ισως το μαρουλάκι που φρόντισε η γιαγιά μας με τα χεράκια της να μας χορταίνει περισσότερο από το κοτόπουλο που γεννήθηκε και πέθανε σε ένα κλουβί χωρίς να έχει δει ποτέ το φως  της μέρας. Ισως.

Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος που κληρονομήσαμε δεν είναι πια βιώσιμος. Ηρθε ο καιρός που πρέπει να κάνουμε ένα ανάλαφρο και υπεύθυνο βήμα μπροστά. Ν’ αλλάξουμε ζωή. Γιατί μπορούμε.

 

Αναδημοσίευση από το http://purplepassionflower.blogspot.gr

Τρέχουμε 20.000 μέτρα στον Άγιο Κοσμά, για τα παιδιά στο δρόμο

Τρέχουμε 20.000 μέτρα στον Άγιο Κοσμά, για τα παιδιά στο δρόμο

Η φτώχεια και η ανέχεια χτυπάει όλη την κοινωνία, στις μέρες μας.
Μια ομάδα παιδιών όμως αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα, γιατί αναγκάζονται να εργάζονται και να ζητιανεύουν στους δρόμους, χάνοντας το δικαίωμα που έχουν όλα τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο και να παίζουν.
Η κοινωνική οργάνωση ΑΡΣΙΣ βρίσκεται συστηματικά κοντά στα παιδιά που εργάζονται στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με στελέχη και εθελοντές της, για να τα ανακουφίσει και να τα βοηθήσει να απομακρυνθούν από την παραμέληση, την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση.
Τους τελευταίους μήνες σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας καταγράφηκαν περισσότερα από 200 παιδιά που εργάζονταν ή επαιτούσαν, ενώ στη Θεσσαλονίκη περισσότερα από 400.

Στις 10 του Μάρτη, η Πρωτοβουλία "Τρέχοντας για τα Παιδιά στο Δρόμο" συμμετέχει για τρίτη φορά στον αγώνα δρόμου 20.000 μέτρων του Αγίου Κοσμά, που διοργανώνει ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Αθήνας και το περιοδικό Runner. Όπως κάθε φορά, αφιερώνουμε την προσπάθειά μας, στη συγκέντρωση χρημάτων για τις δράσεις της ΑΡΣΙΣ στο δρόμο και την υποστήριξη των παιδιών που έχουν ανάγκη.

Σας καλούμε να πάρετε μέρος στην προσπάθειά μας, τρέχοντας ή υποστηρίζοντας κάποιο δρομέα, και δηλώνοντας συμμετοχή μέσα από το site μας www.running4children.org (συμπληρώνοντας την αντίστοιχη φόρμα τις σελίδες ΔΡΟΜΕΙΣ ή ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΕΣ).
Η υποστήριξη των δρομέων που τρέχουν στον αγώνα, έστω και με ένα συμβολικό ποσό είναι κίνητρο για την προσπάθειά μας.

Διαδώστε την είδηση που έχουμε αναρτήσει και στο facebook:
http://www.facebook.com/events/104117863109893

Βοηθήστε μας να βοηθήσουμε τα παιδιά που εργάζονται στο δρόμο
για να βρουν το δρόμο που πραγματικά δικαιούνται στη ζωή τους!

Eξήντα παιδιά χρειάζονται φαγητό στο 1ο Γυμνάσιο Αχαρνών

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του http://www.boroume.gr

"Επισκεφθήκαμε σήμερα το 1ο Γυμνάσιο Αχαρνών το οποίο ζήτησε τη βοήθειά μας για τη σίτιση πολλών παιδιών. Από τα Χριστούγεννα το προσωπικό του σχολείου έχει καταγράψει την ύπαρξη 60 παιδιών (σε ένα σύνολο 313) τα οποία δεν φέρνουν φαγητό από το σπίτι και δεν αγοράζουν κάτι από το κυλικείο. Είναι παιδιά τα οποία πηγαίνουν στο γραφείο της διεύθυνσης τη Δευτέρα το πρωί και ζητάνε κάτι να φάνε μετά το Σαββατοκύριακο! Είναι παιδιά τα οποία όταν τους δίνει ο διευθυντής λίγο γάλα, δεν μπορούν να το κρατήσουν για αργότερα και το πίνουν μονορούφι!  Η διεύθυνση του σχολείου δεν έχει μείνει άπραγη. Έχει ξεκινήσει τη λειτουργία κοινωνικού παντοπωλείου μέσα στο σχολείο προκειμένου να δίνει τρόφιμα στα παιδιά σε εβδομαδιαία βάση ώστε να ανακουφιστούν οι οικογένειές τους. Τα ράφια της αποθήκης του είναι ακόμη σχεδόν άδεια. Οι φούρνοι στη γειτονιά καθώς και άλλα καταστήματα δεν ανταποκρίθηκαν. Αντιθέτως όταν απευθύνθηκε σε μια τοπική βιομηχανία η απάντηση ήταν θετική έκτοτε δύο φορές την εβδομάδα λαμβάνουν μερικά γιαούρτια και γάλατα. Αυτά όμως δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες. Φύγαμε από το σχολείο νοιώθοντας το βάρος των εκπαιδευτικών οι οποίοι ανησυχούν για τα παιδιά και για τις επιπτώσεις των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γονείς τους οι οποίοι είτε είναι άνεργοι, είτε αργούν μήνες να πληρωθούν ένα πενιχρό εισόδημα. Αλλά δεν φύγαμε μόνο με αυτό. Βλέποντας στην αυλή του σχολείου στον ιστό να μην κυματίζει καμία σημαία, υποσχεθήκαμε τόσο στο προσωπικό του σχολείου όσο και στους εαυτούς μας ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε και πολύ σύντομα θα κυματίζει εδώ η σημαία της αισιοδοξίας!
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε:
Η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε είναι να συνεισφέρετε με όποιον τρόπο μπορείτε στην εύρεση τροφίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης. Χρειάζονται:

• Συσκευασμένα τρόφιμα μακράς διαρκείας
• Είδη για δεκατιανό των παιδιών (μπάρες δημητριακών, φρούτα, μπισκότα, ψωμί του τοστ, γαλοπούλα, τυρί σε φέτες, χυμούς, γάλα μακράς διαρκείας, κρουασάν) 
• Είδη προσωπικής υγιείνης
• Καθαριστικά

Διεύθυνση και στοιχεία επικοινωνίας του σχολείου: Λιοσίων 44, Αχαρναί, 210 2469072, Πάλλης Χαράλαμπος (διευθυντής), email: 1gymacha@sch.gr"