Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Mάρω Βαμβουνάκη




Η κυρία Βαμβουνάκη ήρθε σήμερα προσωπικά η ίδια και έφερε πολλά και ωραία βιβλία για τις έγκλειστες γυναίκες των Φυλακών Θήβας.
Ενας γλυκύτατος και απλός άνθρωπος.
Αισθάνομαι ότι όλοι πρέπει να την ευχαριστήσουμε.

Υπενθυμίζω ότι όσοι θέλετε να στείλετε ή να φέρετε πράγματα μπορείτε πάντα να το κάνετε στην ίδια διεύθυνση που έχουμε δώσει.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

6o Διαμέρισμα Δήμου Αθηναίων

Τι θέλουν πια ! Να ζεις μόνο για να παίρνεις το πρωί το λεωφορείο για την δουλειά, να γυρίζεις και να πέφτεις για ύπνο στο τσιμεντένιο σου κουτάκι ; Αυτό τουλάχιστον δείχνει η αδιαφορία του Δήμου Αθηναίων στις διαμαρτυρίες και στις εκκλήσεις των κατοίκων της περιοχής για να διασωθεί έστω και το τελευταίο εναπομένων πράσινο, της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής της Ευρώπης ! Πατησίων και Κύπρου... Χαιρόμουν παλιότερα που καθώς περνούσα έβλεπα γεροντάκια, μαμάδες και παιδιά να χαίρονται το πραγματικό πράσινο που έδιναν εκείνα τα αιωνόβια δέντρα, που σήμερα δεν υπάρχουν, μετά από μαφιόζική επίθεση ξεριζώματος τους από τα συνεργεία του Δήμου, τα ξημερώματα της Δευτέρας. Το τι ακολούθησε ; Έντονες διαμαρτυρίες των κατοίκων που έντρομοι είδαν την καταστροφή και 7 διμοιρίες των κρανοφόρων ΜΑΤ, που διατάχτηκαν να επαναφέρουν την τάξη ψεκάζοντας με τόνους δακρυγόνων, τους ήδη στιβαγμένους σαν τις (συγκατοίκους) κατσαρίδες, κατοίκους...

Έλαβα το παρακάτω mail που δίνει την εικόνα, και συνδέει με μερικά link που μας αφορούν.



"το θράσος δεν έχει όρια!!! Τα ψέμματα ασύστολα...

μεταξύ άλλων και για το πρώην παρκάκι στην οδό Κύπρου και Πατησίων...
Η δημοτική αρχή αντί για κομμένα δέντρα μιλάει για δέντρα που θα μεταφυτευθούν! Τα 45-50 δέντρα που έκοψαν έγιναν θάμνοι ... Οι θάμνοι που θα φυτέψουν πάνω στο λίγο χώμα της πλάκας του γκαράζ βαφτίστηκαν 150 δέντρα. Τώρα αν όλοι οι γεωπόνοι λένε ότι δεν γίνεται να φυτευθούν ψηλά δέντρα με χώμα βάθους δύο μέτρων δεν έχει καμιά σημασία.... (στην καλύτερη περίπτωση θα είναι δύο μέτρα, γιατί η πλάκα δεν αντέχει τόσο βάρος).
Τα μίντια βέβαια δεν μπορούν να αντιληφθούν το ότι το να κόβει κανείς τα ελάχιστα δέντρα που έχει αυτή η πρωτεύουσα με το λιγότερο πράσινο στην Ευρώπη, είναι από μόνο του περιβαλλοντικό έγκλημα. Φαίνεται ότι στη συνείδηση του μέσου Νεοέλληνα είναι ανάπλαση και πρόοδος να τσιμεντοποιούμε τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους και να κόβουμε τα δέντρα για να χτίσουμε γκαράζ που βέβαια θα έχει "πάρκο από πάνω" ("πάρκα" έφτιαξαν και πάνω από το υπόγειο γκαράζ στη συμβολή Αλεξάνδρας-Πατησίων ή σε αυτό στην Κάνιγγος. Ποιος θυμάται όμως τις εξαγγελίες και πόσοι γνωρίζουν ότι εκ των πραγμάτων αυτά δεν γίνονται;). Είναι αναβάθμιση να κόβει ο δήμος τις νεραντζιές στην Κανάρη στο Κολωνάκι, για να φυτέψει πανάκριβα φυτά τροπικής προέλευσης, να κόψει δέντρα για να χτίσει θέατρο στο άλσος Παγκρατίου και να φτιαχτεί εμπορικό κέντρο στον Ελαιώνα αντί για πάρκο. Αν βέβαια το Δασαρχείο ή το Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν άλλη γνώμη, αυτά είναι λεπτομέρειες...
Στο Βερολίνο όλα τα δέντρα της πόλης είναι αριθμημένα και αν τυχόν κάποιο αρρωστήσει και ξεραθεί το αντικαθιστούν. Εδώ κόβουμε υπεραιωνόβια δέντρα και το εμφανίζουμε στους ιθαγενείς ως ανάπλαση και δημιουργία νέου χώρου πρασίνου ( γιατί το προηγούμενο ήταν "εγκατελειμμένο", εξάλλου τι πειράζει να κόβει κανείς δέντρα αφού θα φυτέψει άλλα;)
Ο "πράσινος" δήμαρχος


«Οι πυκνοδομημένες περιοχές της Κυψέλης και των Πατησίων δεν έχουν ανάγκη από γκαράζ αλλά από χώρους πρασίνου», δήλωσε στην «Ε» η καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Ελένη Πορτάλιου, που μας αποκάλυψε ότι σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από το αφανισμένο παρκάκι στη συμβολή της Πατησίων με την Κύπρου λειτουργούν έξι μεγάλα γκαράζ, τα οποία συνήθως είναι μισογεμάτα.

«Είναι μια περιοχή χαμηλών εισοδημάτων και οικονομικών μεταναστών που δεν έχουν να διαθέσουν 150 έως 200 ευρώ τον μήνα για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους», μας εξηγεί και εκφράζει φόβους ότι με αυτά τα δεδομένα η επιχείρηση, που ύστερα από διαγωνισμό ανέλαβε την κατασκευή και λειτουργία του γκαράζ για 30 χρόνια, ευελπιστεί κυρίως στη σοβαρή επιδότηση των 3.000 ευρώ ανά θέση στάθμευσης που έχει θεσπίσει η Πολιτεία.

Οι νερατζιές της Κανάρη (η εν λόγω στήλη της lifo καταργήθηκε πλέον - ασκούσε βλέπεις κριτική. Οι κακές γλώσσες λένε ότι καταργήθηκε προκειμένου η δημοτική αρχή να πάψει να δημιουργεί προβλήματα στη διανομή του εντύπου. Άνθρωποι του δήμου για μια περίοδο αφαιρούσαν επιλεκτικά τα πορτοκαλί stands της lifo από τα πεζοδρόμια των μαγαζιών, αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα!)

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Πατησίων και Κύπρου


πριν



και μετά
.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Για τους ανήλικους φυλακισμένους

Αντιγράφω κάλεσμα από την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων :


Στείλε e-mail με όνομα, επάγγελμα, πόλη στο kratoumenoi@yahoo.gr για να υπογράψεις κι εσύ το ακόλουθο κείμενο:

ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΚΕΛΙ

Εκατοντάδες παιδιά, ναι στην κυριολεξία παιδιά, βρίσκονται αυτή τη στιγμή μέσα σε υγρές και σκοτεινές φυλακές. Το «σωφρονιστικό σύστημα» δεν κάνει, βλέπετε, διακρίσεις. Διακατέχεται σε όλα τα επίπεδα από την ίδια «τυφλή», εκδικητική και τιμωρητική αντίληψη. Κάνει πως δεν βλέπει ότι οι φυλακές ανηλίκων είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικά άδικης πολιτικής, που δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για την «παραβατικότητα». Κάνει πως δεν βλέπει ότι οι φυλακές ανηλίκων είναι ο προθάλαμος για τις φυλακές ενηλίκων. Κάνει πως δεν βλέπει ότι η απουσία ενός δικτύου πρόληψης, φροντίδας και προστασίας του παιδιού και του εφήβου, είναι αυτή που εντείνει τη φτώχεια, τις ανισότητες και τις διακρίσεις.

Λύση δεν μπορεί να είναι ο εγκλεισμός και η τιμωρία. Λύση δεν μπορεί να είναι η δια της βίας «συμμόρφωση». Λύση δεν μπορεί να είναι η παραμονή των εφήβων σε κελιά χωρίς μόρφωση και ιατρική φροντίδα.

Διεκδικούμε την κατάργηση των φυλακών ανηλίκων και τη δημιουργία εναλλακτικών θεσμών ισότιμης και δημιουργικής ένταξης των παιδιών και των εφήβων στο κοινωνικό σύνολο.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΜΗΝ ΤΟ ΓΕΛΑΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!

Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

τι θα γίνει παιδιά;
τι θα κάνουμε;


ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΠΛΟΓΚΙΝΓΚ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΗΘΕΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΜΠΛΟΓΚ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, ΜΗΝ ΤΟ ΓΕΛΑΣ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!

ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

να αντισταθούμε



όλοι να βοηθήσουμε την συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα

είναι σημαντικό και μας αφορά όλους

τέρμα σε αυτόν τον μεσαίωνα που τόσο προκλητικά προσπαθούν να μας επιβάλλουν

με την βοήθεια και την αλληλεγγύη μας, ας τους δείξουμε ποιος είναι αυτός που πραγματικά φοβάτε


(κάντε κλίκ κι εδώ)
.

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Η γαλήνια εξουσία


Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι του Μισέλ Φουκώ, από συζήτηση με τον Ζιλ Ντελέζ, το 1972, το οποίο δημοσιεύεται στο "Μάτι της εξουσίας" από τις εκδόσεις "Βάνιας":

"... Το πρόβλημα της φυλακής έχει περιορισμένη και περιθωριακή εμβέλεια, γιατί δεν περνούν πάνω από 100.000 πρόσωπα τον χρόνο απ' τις φυλακές. Συνολικά, σήμερα στην Γαλλία υπάρχουν ίσως 300.000 ή 400.000 άτομα που έχουν περάσει απ' τις φυλακές. Όμως, αυτό το περιθωριακό πρόβλημα αναστατώνει τους ανθρώπους. Εξεπλάγην βλέποντας ότι μπορεί να ενδιαφέρονται για το πρόβλημα των φυλακών τόσοι άνθρωποι που δεν βρίσκονται στην φυλακή, εξεπλάγην βλέποντας τόσους ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ καμία προηγούμενη επαφή με τον λόγο των κρατουμένων, να είναι τελικώς τόσο πρόθυμοι να τον ακούσουν. Πως εξηγείται αυτό; Δεν οφείλεται άραγε στο γεγονός ότι το ποινικό σύστημα είναι η μορφή όπου η εξουσία ως εξουσία εμφανίζεται με τον πλέον έκδηλο τρόπο; Η πιο παραληρηματική μορφή εξουσίας που μπορεί κανείς να φανταστεί είναι το να στέλνεις κάποιον στην φυλακή, να τον κρατάς εκεί, να του στερείς την τροφή, την θέρμανση, να του απαγορεύεις να βγει, να κάνει έρωτα κλπ. Τις προάλλες, μιλούσα με μια γυναίκα που ήταν στην φυλακή και η οποία μου είπε: "Σκέψου ότι είμαι σαράντα χρονών και με ανάγκασαν για τιμωρία να περάσω μια μέρα στη φυλακή μόνο με ξερό ψωμί". Το εντυπωσιακό σ' αυτήν την ιστορία, δεν είναι μόνο η παιδικότητα της εξουσίας, αλλά και ο κυνισμός με τον οποίο ασκείται ως εξουσία, με την πλέον αρχαϊκή, με την πλέον παιδαριώδη, την πλέον παιδική μορφή. Στην τελική, το να περιορίζεις κάποιον έτσι, το να του δίνεις μόνο ψωμί και νερό, είναι κάτι που μας μάθαιναν όταν είμασταν πιτσιρίκια. Η φυλακή είναι το μόνο μέρος όπου η εξουσία μπορεί να εμφανίζεται χωρίς φτιασίδια, στις πλέον υπερβολικές της διαστάσεις, και όπου μπορεί συνάμα να δικαιολογείται ως ηθική εξουσία [pouvoir moral]. "Έχω δικαίωμα να σε τιμωρώ, αφού ξέρεις ότι είναι χυδαίο να κλέβεις, να σκοτώνεις κλπ". Το εντυπωσιακό στις φυλακές είναι ότι για μια φορά επιτέλους η εξουσία δεν κρύβεται, δεν μεταμφιέζεται, εκδηλώνεται ως τυραννία φτάνοντας μέχρι τις πλέον ασήμαντες λεπομέρειες. Είναι κυνική και συνάμα καθαρή και "δικαιολογημένη", αφού μπορεί να εκφέρεται καθ' ολοκληρίαν στο πεδίο μιας ηθικότητας [morale] που περιβάλλει την ύπαρξή της: η ωμή τυρρανία της εμφανίζεται τότε ως γαλήνια επιβολή του Καλού πάνω στο Κακό, της τάξης πάνω στην αταξία."