Οι «Rondinendas Errantes» στις φυλακές Ελεώνα Θήβας

.

"Με τη χορηγία της ομάδας «Xeblogarisma» πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου, στις Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα Θήβας, μουσική παράσταση της ομάδας «Rondinendas Errantes».

Ελληνική παραδοσιακή μουσική μαζί με τραγούδια της ελληνόφωνης Κάτω Ιταλίας, παιγμένα με παραδοσιακά όργανα, αντήχησαν ξαφνικά στον χώρο εκδηλώσεων των φυλακών, γύρω στις 4 το απόγευμα. Μέσα από διαδρόμους και σιδερένιες μπάρες, οι νότες βρήκαν το δρόμο τους ως τα κελιά. Το κάλεσμα της μουσικής ήταν ισχυρό. Σύντομα ο χώρος γέμισε με κρατούμενες και τα παιδιά τους –στα χέρια και σε καρότσια. Ελληνίδες και ξένες, Ρομά και «μπαλαμό», ηλικιωμένες και νέες, μια κυρία σε καρότσι κι ένα λεπτό κορίτσι με γυαλιά, κι ένα ακόμα που είχε τα γενέθλιά του.

Τα παραδοσιακά τραγούδια διανθίστηκαν με ποιήματα και παραμύθια κι όλα αποδόθηκαν με τη ζωντάνια, το μεράκι και την ευρηματικότητα του ερασιτέχνη –μια αυτοσχέδια βάση για το μικρόφωνο, ένα βλέμμα, μια αλλαγή στα όργανα, η προσπάθεια να φτάσει το μήνυμα της μουσικής και του λόγου ως τις κρατούμενες. Η ομάδα τα κατάφερε: κάποιες χτυπούσαν παλαμάκια, κάποιες τραγούδησαν μαζί μας, κάποιες έδωσαν «παραγγελιά» για τους ήχους της πατρίδας τους –μια θρακιώτικη μπαϊντούσκα σκάλωσε στο στόμα μιας ξανθιάς γυναίκας στην πρώτη σειρά.

Φύγαμε έχοντας την αίσθηση πως «τις αφήνουμε πίσω», πως μας χρειάζονται και δεν πρέπει να τις ξεχνάμε. Πως η τέχνη -ο λόγος, η μουσική- ανακουφίζει αυτά τα μυαλά και τις καρδιές, που ζουν έγκλειστες «στο κελί τριαντατρία»... Να ξαναπάμε. Να ξαναπαίξουμε γι αυτά τα νέα κορίτσια, που παλεύουν δαίμονες μεγαλύτερους απ’ το κορμί τους, που απλώνουν ένα ζευγάρι κάλτσες στα κάγκελα του παραθύρου τους, που μιλούν μεταξύ τους αλλά και ακούνε, που αντέχουν σ’ αυτό τον κόσμο τον απάνθρωπο τη στέρηση για τον σωφρονισμό, που μένει συχνά κι αυτός φυλακισμένος...

Θυμηθείτε τις, όπως τις θυμόμαστε κι εμείς, πίσω από τοίχους και από κάγκελα, σε συρματόπλεγμα παγιδευμένες, σ’ ένα αόρατο χαράκωμα πεσμένες, που ίσως-ίσως τις φυλάει για λίγο από άλλες μάχες, πιο αδυσώπητες εκεί έξω. Ας βοηθήσουμε όλοι να μείνουν στη φυλακή με την καρδιά όσο γίνεται αλώβητη, το πνεύμα ενεργό και μια δεύτερη ευκαιρία όταν ξανά ανοίξει -προς τα έξω αυτή τη φορά- η θεόρατη πράσινη πόρτα στον Ελαιώνα της Θήβας..." (Κείμενο: Λουκία Σουγιά, φωτό της ομάδας από το πασχαλινό μπαζάρ του ξεμπλογκαρίσματος 2017).

.