Προτάσεις στη διαβούλευση για τον νέο Ποινικό Κώδικα

Η ομάδα συμμετείχε στην ηλεκτρονική δημόσια διαβούλευση για το νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Συγκεκριμένα συμφώνησε να καταθέσει τις απόψεις της στα θέματα τα οποία πιστεύει ότι ύστερα από τόσο καιρό που υποστηρίζει τις υπόδικες γυναίκες θα μπορούσε να εκφέρει γνώμη και να κάνει προτάσεις στα σχετικά εδάφια του σχεδίου νόμου.
Σημειώνεται ότι η δημόσια διαβούλευση για το ν/σ έληγε στις 27/3 ενώ λόγω ιδιαίτερου ενδιαφέροντος πήρε παράταση και έληξε στις 12/4/2019. Αυτή τη στιγμή το σχέδιο νόμου με τα σχόλια και παρατηρήσεις και προτάσεις των πολιτών βρίσκεται σε επεξεργασία στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Οι προτάσεις της ομάδας μας όπως καταχωρήθηκαν δημόσια στη διαβούλευση στο ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ – ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ – Η ΕΚΤΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ είναι οι παρακάτω:

           Στο Άρθρο 105, Παρ.2:

1.      Να αλλάξει η λέξη «μητέρες» στην πρόταση «Η διάταξη της προηγούμενης παραγράφου ισχύει και για τις μητέρες που έχουν την επιμέλεια ανήλικων τέκνων» σε «κηδεμόνες». Μετά το σύμφωνο συμβίωσης δεν επιτρέπεται να αναφερόμαστε μόνο σε μητέρες που μεγαλώνουν ανήλικα τέκνα. Η διάταξη οφείλει να περιλαμβάνει κηδεμόνες ανεξαρτήτως φύλου, μητέρες ή πατέρες.

2.      Οι κρατούμενοι/ες κηδεμόνες που έχουν ανήλικα τέκνα, πρέπει να μπορούν να να εκτίσουν τη ποινή τους σε κατ’οίκον περιορισμό, ή να γίνεται αναστολή της ποινής τους μέχρι να ενηλικιωθεί το παιδί, ή να διευρυνθεί το όριο της ποινής του κηδεμόνα σε πάνω από 10 έτη. Έχει παρατηρηθεί ότι τα δικαστήρια εξαντλούν την τιμωρητικότητά τους σε μητέρες μικρών παιδιών αποφασίζοντας ποινές άνω των δέκα ετών με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι μητέρες να εκτίσουν την ποινή τους σε κατ’ οίκον περιορισμό κοντά στα παιδιά τους. Ο εγκλεισμός μικρών παιδιών σε καταστήματα κράτησης δεν βοηθάει στον σωφρονισμό του κηδεμόνα, ενώ το χειρότερο είναι πως προκαλεί μόνιμες βλάβες στον ψυχισμό ενός παιδιού και σε πολλές περιπτώσεις συνεισφέρει στην ιδρυματοποίησή του, αφού πολλά παιδιά από την φυλακή οδηγούνται σε ιδρύματα λόγω απουσίας συγγενικού περιβάλλοντος.

3.      Να επεκταθεί το ηλικιακό όριο τέκνων για συμπερίληψη στην έναρξη της εφηβικής ηλικίας (12-13 χρόνων). Είναι σημαντικό, εφόσον χρειαστεί να βιώσει το τέκνο τον αποχωρισμό από τον/την κηδεμόνα του, να είναι σε θέση να αντιληφθεί το κοινωνικό συγκείμενο και το σύνθετο της κατάστασης που πιέζει την κοινωνία να του στερήσει την κηδεμόνα. Οι πιθανότητες να επιτευχθεί αυτό είναι μεγαλύτερες αφού αρχίσει να αναπτύσσεται η αφαιρετική σκέψη, πράγμα που, σύμφωνα με την Αναπτυξιακή Ψυχολογία, δε συμβαίνει πριν την εφηβική ηλικία, η οποία ορίζεται συμβατικά περί τα 12 έτη.

·         Στο Άρθρο 110Α όσον αφορά άπορο κηδεμόνα (μητέρες ιδίως) με ανήλικο τέκνο να υπάρξει πρόβλεψη για διάθεση μηνιαίου ποσού κάλυψης των απαραίτητων εξόδων (π.χ. παροχή της κάρτας αλληλεγγύης).

·         Σχόλιο στο άρθρο 105Α

[από την ομάδα xeblogarisma που εδω και 12 χρόνια υποστηρίζει εθελοντικά τις άπορες μωρομάνες που ζουν με τα παιδιά τους στις γυναικείες φυλακές Θήβας]

• Είναι αναγκαίο και απαραίτητο και δίκαιο να συμπεριληφθούν οι μητέρες που πρόκειται να εκτίσουν στερητική της ελευθερίας ποινή, ιδίως οι μωρομάνες, στις ευπαθείς ομάδες ώστε να υπάρξει ευνοϊκότερο καθεστώς αντιμετώπισης, όπως:
• Να διευρυνθεί η προϋπόθεση των μέχρι 10 έτη ποινής σε 15 έτη για κατ’ οίκον έκτιση της ποινής κηδεμόνα (ειδικά μητέρας) με ανήλικο τέκνο έως 12 ετών.
• Να ισχύει ευνοϊκότερο καθεστώς εκτίοντας ένα μέρος της ποινής τους (1/3 μεικτά) στην περίπτωση καταδικασμένου κηδεμόνα (ειδικά μητέρας) με ανήλικο τέκνο ως 12 ετών.