πάρτυ μέσα στις στάχτες;

Όλοι μας αναρωτιόμαστε αν είναι η σωστή στιγμή να κάνουμε τώρα το πάρτυ/bazaar, αν χρειάζεται να το αναβάλουμε λόγω των γεγονότων και για να δείξουμε έτσι υποστήριξη σε αυτούς που είναι στους δρόμους.
Δεν σιωπούμε. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν κάνει στο δικό τους blog σχετικές αναρτήσεις.
Αυτό που θέλω να πω εγώ είναι ότι δεν υπάρχει ένας και μόνο τρόπος αντίδρασης σε αυτά που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας. Μπορούμε να συμβαδίζουμε με ότι συμβαίνει χωρίς να χάνουμε την προσωπικότητά μας. Επειδή αυτό κάνει ο διπλανός μου δεν σημαίνει ότι κι εγώ πρέπει να κάνω το ίδιο. Ούτε θα πω σε σένα που διαφωνείς να κάνεις αυτό που προτείνω εγώ.
Είναι υγιές να γίνει αύριο η εκδήλωση στην Αγορά της Κυψέλης, ακόμα περισσότερο γιατί αυτή αφορά τους τρόπους που το κράτος μας σωφρονίζει... στρεφόμαστε στους τιμωρημένους και σε αυτούς που η κοινωνία μας, απομονώνει... αντιδράμε στον τρόπο που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά που ζουν στις φυλακές... καταλαβαίνουμε ποιοι είναι αυτοί που μπαίνουν στην φυλακή - δεν είναι φυσικά αυτοί που τα εγκλήματά τους στρέφοντε εναντίον όλων μας, αυτοί πάντα αθωώνοντε -, βλέπουμε ότι μέλλον για κάποιον που αποφυλακίζεται δεν υπάρχει - κάποιοι από εμάς ίσως και να ταυτιζόμαστε με αυτό το μη-μέλλον...
Πιστεύω ότι αυτή την στιγμή είναι ακόμα πιο σημαντικό να υποστηρίξουμε αυτή την προσπάθεια του ξεblogαρίσματος. Και αυτοί που βρίσκονται στους δρόμους και εμείς και πολλοί άλλοι, αντιδράμε. Είναι άλλο όμως αντιδράω και άλλο κρύβομαι μέσα στον όχλο. Για εμένα κάθε ατομική η συλλογική - μέσα στην μικρή ομάδα - προσπάθεια είναι σημαντική.