Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Απολογισμός

 Έκλεισαν δυο χρόνια από εκείνη την πρώτη μας συνάντηση. Με αρκετή αμηχανία στην αρχή, σαν τα μικρά που πάνε πρώτη μέρα στο σχολείο, βρεθήκαμε μια παρέα άγνωστοι μεταξύ μας. Η ιστορία με τα παιδάκια στις φυλακές μάς είχε συγκλονίσει, δεν χρειάζεται να είσαι γονιός για να καταλάβεις πόση απόγνωση κρύβει ένας τέτοιος εγκλεισμός. Αποφασίσαμε να δράσουμε, με όποιο τρόπο μπορούσαμε, επενδύοντας πολύ χρόνο και πολλά ψυχικά αποθέματα. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου εύκολο να μπαίνεις στις φυλακές και να βλέπεις αυτή την παράλληλη πραγματικότητα από την οποία οι περισσότεροι προτιμούν να αποστρέψουν το βλέμμα. Αρκετές φορές έχω ακούσει κάποιους να λένε "κάνανε παρανομίες και τους αξίζει να είναι μέσα, γιατί ασχολείστε;". Ασχολούμαστε γιατί πιστεύουμε ότι όλοι αξίζουν μια δεύτερη και τρίτη ευκαιρία στη ζωή, ασχολούμαστε γιατί αυτά τα μικρούλια δεν έφταιξαν σε τίποτα για να περνάνε τα πιο τρυφερά τους χρόνια πίσω από τα κάγκελα, ασχολούμαστε γιατί είναι άδικο αηθέστατοι άνθρωποι που λεηλάτησαν οικονομικά και ηθικά αυτή τη χώρα να κυκλοφορούν ανενόχλητοι και στον αντίποδα να φυλακίζονται μαμάδες με μωρά, με εξοντωτικά πρόστιμα, μόνο και μόνο για παράνομη είσοδο στη χώρα.
Κάνοντας λοιπόν μια ανασκόπηση αυτών των δύο ετών, ανατρέχοντας σε όλες αυτές τις αποστολές και τις εκστρατείες αγάπης, στα μπαζάρ και τα πάρτυ, αλλά κυρίως στη δική σας υλική και ηθική ανταπόκριση, παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε.
Η παρέα των 10 ατόμων έχει φτάσει να έχει 125 υποστηρικτές, ενώ καθημερινά φτάνουν στο mail μας συγκινητικά μηνύματα και προσφορές. Ήδη ψάχνουμε αποθηκευτικό χώρο για τα πράγματα του μπαζάρ μας που θα ήταν ευχής έργο αν λειτουργούσε και ως έδρα μας. Εδώ θα πρέπει να πω ότι υπήρξαν κάποιες δυσλειτουργίες με την αποθήκη στον Ασπρόπυργο που δεχόταν τα δέματα, ήδη όμως βρέθηκε μια προσωρινή λύση και ελπίζουμε σύντομα να έχουμε μια σταθερή στέγη.
Παράλληλα, προσπαθούμε να οργανώσουμε μια σειρά από εθελοντές για να γίνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικοί. Οι αποστολές μας συνεχίζονται και πλέον είμαστε σε θέση να συνεισφέρουμε χρηματικά ποσά σε αποφυλακίσεις, ενώ την ίδια στιγμή σε συνεργασία με τις κοινωνικές λειτουργούς των γυναικείων φυλακών προσφέρουμε ηθική και υλική συμπαράσταση σε οικογένειες φυλακισμένων.
Οι άγνωστοι εκείνης της πρώτης συνάντησης, είμαστε σήμερα μια παρέα καλών φίλων και η αρχική μας αμηχανία έγινε έργο και προσφορά. Σήμερα πολύ περισσότερο από ποτέ έχουμε όλοι μας ανάγκη από αυτό το "άνοιγμα ψυχής" που μας δίνει έναν ουσιαστικό σκοπό στη ζωή και φωτίζει την καθημερινότητά μας. Σας θέλουμε μαζί μας!

2 σχόλια:

Despoina Chatzipavlidou είπε...

προσωπικά θέλω να σε ευχαριστήσω για το ξαναζωντάνεμα του blog μας.
τα κείμενά σου είναι πάνω απ' όλα ανθρώπινα...
χρειάζεται όλοι οι συντάκτες να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.

χαίρομαι πραγματικά που συνεχίζουμε με ακόμα περισσότερες δυνάμεις και φίλους !!!

Pastaflora είπε...

@des: :-)