Η φυλακή, η Νομική, η δικαίωση

Τρεισίμισι χρόνια στη φυλακή για ένα αδίκημα που δεν διέπραξε και για το οποίο τελικά αθωώθηκε. Τρεισίμισι χρόνια που την έφεραν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των φυλακών Ελεώνα Θήβας και μετά στη Νομική. Ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε με τη Μαρίνα Λιτβίνοβα και παρουσίασε την ιστορία της στους Πρωταγωνιστές.

.
Την ιστορία της ίσως να την έχετε ακουστά. «Η φυλακισµένη που µπήκε στη Νοµική». Το έγραψαν οι εφηµερίδες, ακούστηκε και στις τηλεοράσεις. Ενα «µεσηµεριανό» µάλιστα τής έδινε γη και ύδωρ τον Σεπτέµβριο για να βγει να πει την ιστορία της. Η Μαρίνα όµως δεν την ήθελε αυτή τη δηµοσιότητα. Την πρώτη φορά που τη συνάντησα, ήταν πολύ ταραγµένη. Είχε µόλις µπει στη Νοµική, τρίτη ανάµεσα στους υποψηφίους από τα νυχτερινά σχολεία, αλλά δεν είχε σπίτι, δεν είχε λεφτά, δεν ήξερε ποιους να εµπιστευθεί. Ολα της φαίνονταν βουνό. Αρχισα να καταγράφω τα βήµατά της.

Το νέο της σπίτι στα Εξάρχεια. Τα έπιπλα που της δάνεισαν οι φίλοι. Το φαγητό στη Φοιτητική Λέσχη. Τα ρούχα από τις κυρίες της Θήβας. Τη βοήθεια από την Αρχιεπισκοπή… Πριν από λίγες εβδοµάδες ήρθε και η δικαίωση. Η ∆ικαιοσύνη τής είπε «κάναµε λάθος που σε στείλαµε φυλακή» και της επιδίκασε αποζηµίωση 30.000 ευρώ! Τις µέρες αυτές που η Νοµική µπήκε στα πρωτοσέλιδα, εγώ κατέφυγα ξανά στη Μαρίνα. Και τη νύχτα που οι µετανάστες εγκατέλειψαν τη Νοµική συναντηθήκαµε για να µου πει επιτέλους για πρώτη φορά όλη την ιστορία της.

Αρχίζοντας από τα παιδικά της χρόνια στη Ρωσία.

Τι έβλεπες από το παράθυρο του δωµατίου σου στη Ρωσία;
Οµορφα πράγµατα, κήπους, λουλούδια, δέντρα, κερασιές κι ένα µαρµάρινοελάφι… Ελληνικά µιλούσατε στο σπίτι;
Ποντιακά.Η γιαγιάµου µούέλεγε «µάσακαλα», εγώνόµιζα ότιµου µιλούσε ρώσικα,µεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αυτά ήταν ελληνικά. «Μάσα καλά».

Ζούσατε µε τη σκέψη ότικάποια στιγµή θα ρθείτε στην Ελλάδα;
Εµείς ήµασταν µικρά και δεν καταλαβαίναµε, αλλά απ’ όσο µας έχει εξιστορήσει ο παππούς, όταν πέθανε ο πατέρας του, η τελευταία του λέξη ήταν Ελλάδα.

Ο παππούς ήταν κοµµουνιστής;
Οχι. Αφού τονείχε στείλει εξορία ο Στάλιν,σε ποιον κοµµουνισµό να πιστέψει;

Υπάρχει κάτι από τα παιδικά σου χρόνια που θα ήθελες να ξαναζήσεις;
Ναι, τα ταξίδια που κάναµε µε τους έφηβους γονείς µου... Είχανε ένα βαν και γυρνάγαµε σε χωριά, λαγκάδια, βουνά. Εχουµε πιει νερό που ξεπηδάει από το χώµα, έχουµε βουτήξει σε λίµνες µικρές, σε βάλτους, έχουµε µαζέψει καβούρια, τα έχουµε κάνει σούπα… Τι ήταν οι γονείς σου, ρώσοι χίπις;
Κάτι τέτοιο. Με άφρο µαλλί,η µαµά.Κλέβανε τα κρασιά απότον παππού, µας φορτώνανε στο βαν καιγυρνούσαµε πίσωόταν τέλειωναν οι προµήθειες.

Ωραίο ακούγεται. Πώς ήταν η Ρωσία τότε, τη δεκαετία του ‘80; Φτώχεια;
∆εν κατάλαβα εγώ να ζούσαµεστη φτώχεια. Ηµουν βέβαιαµικρή. ΣτηνΕλλάδα όµωςστριµωχτήκαµε πολύ. Ηρθαµε µόλις άνοιξαν τα σύ νορα το ‘90 και από εκεί που ζούσαµε σε µονοκατοικία και είχα το δικό µου δωµάτιο,βρεθήκαµε σε 2 δωµάτια µαζί και την πραµάτεια που είχαν φέρει οι δικοί µου για να την πουλήσουν στη λαϊκή. Καιγια όλους ήµαστανοι Ρωσοπόντιοι, το Ρωσάκι...

Και πώς καταλήγεις στη φυλακή;
Είναι κάτι που δεν θέλω να το πολυσυζητάω. Θύµα ενός έρωτα, έγραψεµια εφηµερίδα.
Πες το κι έτσι. Γνώρισα κάποιον ο οποίος ήταν µπλεγµένος σε υποθέσεις ναρκωτικών. Τον παρακολουθούσε δηλαδή η Αστυνοµία.

Εσύ δεν είχες καταλάβειτίποτα;
Μα 2 εβδοµάδες ζούσαµε µαζί. Ολο κι όλοτον γνώριζα 2 µήνες. Ούτε το πραγµατικό του όνοµα δεν ήξερα τελικά.

Και σε έπιασαν για συνεργό.
Ναι, µια µέρα έκανε έφοδο η Αστυνοµία, βρήκε 4 κιλά ηρωίνης νοµίζω, αυτός το έβαλε στα πόδια και πιάστηκα εγώ που δεν είχα βέβαια κανέναν λόγο να τρέξω. Μέχρι τότε πίστευα ότι ο κόσµος είναι αγγελικά πλασµένος και όλα είναι όµορφα. Αφέλεια της νεότητας.

Και πόσο καιρό έµεινες στη φυλακή µέχρι να αποδειχθεί ότι ήσουναθώα;
Οταν µπήκα στη φυλακή, ο τότε δικηγόρος έλεγε ότι θαβγω σε 2 µήνες. Οι συγκρατούµενές µου λέγανε µην τον πιστεύεις. Γίνεται το δικαστήριο και ακούω 8 χρόνια! Ωραία λέω, εδώ θα µείνουµε. Αρχισα να µαθαίνω κέντηµα, βελονάκι, σταυρωτό, τα πάντα.

Είπες «εγώ δεν θα γονατίσω»;
∆εν ξέρω αντο είπα τόσο ηρωικά. Αλλά όταν τρως ένα χαστούκι και πέφτειςαπό τα συννεφάκια που ζεις, τότε σκέφτεσαι ή θα µείνω για πάντα κάτω ή θα σηκωθώ.

Και αποφασίζεις να σπουδάσεις;
Ενα ένα. Πρώτα ήταν η επαφή µε το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στις Φυλακές Κορυδαλλού. Είχε όµως µόνο γυµνάσιο. Παρακαλάω τον κ. Ζουγανέλη, τον διευθυντή του, να βρει µια λύση για όσες είχαµε τελειώσει το γυµνάσιο και θέλαµε να πάµε στο λύκειο.Κι έγινε ένα θαύµακαι το υπουργείο Παιδείας µάς επέτρεψε να γραφτούµε στο πλησιέστερο λύκειο και µας έστειλε καθηγητές για µαθήµατα.

Μαθήµατα «µέσα», εξετάσεις «έξω»;
Ναι, γράφαµε όλες µαζίοι κρατούµενες σε µια ξεχωριστή αίθουσα. Με φρουρούς βέβαια.

Εξετάσεις µε χειροπέδες;
Είναι λίγο µύθος οι χειροπέδες. Ναι µεν πηγαίναµε µε κλούβα, αλλά δεν µας φορούσαν χειροπέδες. Είχαµε βέβαιατον φύλακα δίπλα µας ακόµη και όταν γράφαµε. Στη µέση όµωςτων εξετάσεων αποφυλακίστηκακαι µετά πήγαινα πια µόνη µου. Και καθόµουν στο ίδιοθρανίο, στην ίδια αίθουσα µε τα κορίτσια που έρχονται συνοδευόµενες.

Ποια ήταν η πιο δύσκοληώρα στη φυλακή;
Να ξυπνάς τη νύχτα και η διπλανή σου να έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, να είσαι άρρωστος και να µηνέρχεται γιατρόςκαι να υποφέρεις. Είχα φτάσει στο σηµείο να ξαπλώνω και να λέω «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν µε τηναµαρτωλή» µέχρι νααποκοιµηθώ. Τοπρωί πριν ανοίξω τα µάτια, άρχιζα ξανά την προσευχή γιατί φοβόµουν ότι θα πάω στοψυχιατρείο. Κιέλεγα: «Μαρίνα, δενµπορείς να µπειςστο ψυχιατρείο, έχεις στόχους, έχεις όνειρα. Σήκω και θα τα καταφέρεις».

Είναι συχνές οι απόπειρες αυτοκτονίας στη φυλακή;
Μία µέρα µπαίνει φουριόζος ένας αρχιφύλακας στα µπάνια, σπάει τηνπόρτα µιας τουαλέτας και αρπάζει µια κοπέλα που είχεβάλει το κεφάλι της µέσα στη λεκάνη, είχε ανοίξει τέρµα το καζανάκι και προσπαθούσε να πνιγεί. Εντάξει, καταλαβαίνεις ότι λιποθύµησα.

Ποιες είναι οι πιο δύσκολες στη φυλακή;
Νοµίζω ότι είναι τα κορίτσια που έχουν µπλέξει µε ουσίες, γιατί δεν είναι η θέση τους εκεί. ∆ηλαδή βλέπεις ότι τα φάρµακατης καταστολής δεν κάνουν τίποτα. Παρατείνουν το πρόβληµα. Οι ισοβίτισσες δεν σε φόβιζαν;
Στην αρχή µε φόβιζαν πολύ, αλλά µιαφορά κέντησα έναµαντιλάκι σεµια ισοβίτισσα, για τον γιο της που είχε γενέθλια. Ενα λευκό µαντιλάκι µετα αρχικάτου µε χρυσή κλωστή. Ε µετά, κάθετόσο µουέφερνε απότο συσσίτιο πατάτες, καρότα, λαχανικά… Είχε συγκινηθεί που της είχα δώσει τοµαντίλι χωρίς να ζητήσω αντάλλαγµα.

Οι δουλειές στη φυλακή γίνονται µε ανταλλάγµατα;
Ετσι συνηθίζεται. Για πες ένα αντάλλαγµα.
Ας πούµε, θα σου πλύνω τα ρούχα, θα µου δώσεις ένα πακέτο τσιγάρα. Κι εγώ ότανξέµενα από τηλεφωνικέςκάρτες, τις έβαζα στη σειρά και τους έφτιαχνα τα νύχια. Μανικιούρ, πεντικιούρ, γαλλικό, στρασάκια…Με παρακαλούσαν έναν µήνα, όταν µουτέλειωναν οι κάρτες, τις έπιανα.

Τι κάνεις µια νέα γυναίκα τρία χρόνια χωρίς άντρα;
Είναι απ’ τα πιο δύσκολα κοµµάτια. ∆εν είναι εύκολο να ευνουχίζεσαι. Αν θέλουµε ο κρατούµενος µετά τη φυλακή να γυρίσει πίσω στην κοινωνία και ναµην αποτρελαθεί,δεν µπορούµε να του στερούµε τη σεξουαλική δραστηριότητα. Η µέρα της αποφυλάκισης;
Τα µεγάφωνα φώναξαν «Η Λιτβίνοβα αποφυλακίζεται» και βγήκε όλη η πτέρυγα να µε αποχαιρετήσει. Αγκάλιαζα τις µητέρες µου, τιςθείες µου, τις φίλες µου, τις αδερφές µου, τόσα χρόνια µαζί. Από τα δάκρυα δεν ξεχώριζα πρόσωπα. Μόνο όταν µου έδιναν την ευχή στο αυτί, προσπαθούσα να καταλάβω ***ποια είναι.Εκείνη τη µέρα µάζεψα πάρα πολλές ευχές.

Και τι έκανες µόλις βγήκες από τη φυλακή;
Πήγα σε ένα ξενοδοχείο που µου είχαν νοικιάσει, κοιµήθηκα ξερή, έκανα µπάνιο και µετά µε τον Κλήµη Πυρουνάκη – που µε βοηθούσε – πήγαµε µαζί µε τη γυναίκα του να φάµε σουβλάκια. Είχα να φάω σουβλάκιτρία χρόνια!

Γιατί επέλεξες τη Νοµική;
Οταν έχειςπεράσει 3 χρόνια µέσαστη φυλακή, τι θα επιλέξεις; Η Νοµική ήταν µονόδροµος. Στη Νοµική ξέρουν ποια είσαι;
Ναι αρκετοί ξέρουνε την ιστορία… Είναι όµως πολύ διακριτικοί. Καµιά φορά µόνο µού κάνουν πλάκα που είµαι τόσο µεγάληγια πρωτοετής. Γελάµε πολύ.

Υπάρχουν στιγµές που νιώθεις µια ανωτερότητα;

Ανωτερότητα; Ως προς τι; Εχεις κάνει τον πιο δύσκολο δρόµο. Εχεις περάσει µια ζούγκλα.
Ετσι θα έπρεπε να είναι, αλλά έχω ακόµη πολλές ανασφάλειες και φοβίες. Οταν βρίσκοµαι όµως µπροστά σε ένα πρόβληµα λέω «Μαρίνα, έχεις κάνει φυλακή, προχώρα!».

Πιάνει;
Ναι! Βγαίνω από το σπίτι, κλειδώνω την πόρτα και πληµµυρίζω από χαρά. Και ευχαριστώ τον Θεό που έχωκλειδιά, που έχω σπίτι, πουέχω δουλειά, που έχω πανεπιστήµιο. Είναι σαν όνειρο αυτό που ζω.

Αν εξαιρέσεις τα 3 χαµένα χρόνια, έµεινε κάτι θετικό από αυτήτην ιστορία της φυλακής;

Ισως αυτό που κάνω τώρα, η Νοµική, να µη γινότανε στόχος µου αν δεν είχα µπει στη φυλακή. Είναιόπως ότανπαθαίνεις ένα ατύχηµα. Μένεις καθηλωµένος στο κρεβάτι και σκέφτεσαι να σηκωθείς να γίνεις αθλητής.
Η Πολιτεία σού ζήτησε τελικά συγγνώµη για την άδικη φυλάκιση.
Ναι, αναγνώρισε την αθωότητά µου και µε αποζηµίωσε.

Σου επιδικάστηκε µια µεγάλη για τα ελληνικά δεδοµένα αποζηµίωση.
Από τις µεγαλύτερες. Ο Αλέξανδρος Λάµαρης, ο δικηγόρος µου, ήταν σίγουρος ότι θα δικαιωθούµε. Εγώ δυσκολευόµουν να το πιστέψω. Τελικά το δικαστήριο µου επιδίκασε 25 ευρώ για κάθε ηµέρα κράτησης. Περίπου 30.000 ευρώ.

∆εν είναι και λίγα.
Ναι, αλλά εσένα αν σου έδιναν 30.000 ευρώ θα έµπαινες για τρία χρόνια φυλακή; ∆ύσκολο. Πότε θα τα πάρεις αυτά τα λεφτά;
Προς το παρόν δεν έχουν και περιµένω. Και πώς τα βγάζεις πέρα, δουλεύεις;
Ναι, έπιασα δουλειά στην «Επάνοδο». Είναι το κέντρο επανένταξης αποφυλακιζοµένων του υπουργείου ∆ικαιοσύνης. Βοηθάµε αυτούς που βγαίνουν.

Και ποιος είναι ο στόχος σου στη Νοµική; Να γίνεις δικαστής, εισαγγελέας;
Ας πάρουµε το πτυχίο κι έχει ο Θεός. Λέω µήπως έχεις στο µυαλό σου τη «Μαρίνα Ζορό», υπερασπιστή δηλαδή των δικαιωµάτων των κοριτσιών.

Ζορό δεν ξέρω αν θα γίνω αλλά αν ασκήσω δικηγορία σίγουρα θα βοηθάω τις γυναίκες που έχουν ανάγκη.

Είσαι κάθε µέρα στη σχολή σου;
Ναι. Μου αρέσει πάρα πολύ. Πώς είδες την κατάληψη της Νοµικής από τους µετανάστες;
Στεναχωρήθηκα, ευτυχώς που έληξε. Μπορεί να είµαι καινούργια αλλά την αγαπάω τη Νοµική και δενθέλω να τη χρησιµοποιούν για κοµµατικούς σκοπούς.

Μα είναι κοµµατικοί οι σκοποί;
Μα οι µετανάστες δεν ήρθαν µόνοι τους. Κάποιοι τους έφεραν. ∆εν ξέρω τι ήθελαν να κερδίσουν αλλά το µόνο που πέτυχαν ήταν να αµφισβητηθεί για άλλη µια φορά το άσυλο.

Για σένα είναι απαραίτητο το άσυλο.
Το άσυλο ναι. Το άβατο όχι. Θέλω δηλαδή το άσυλο να ισχύει µόνο για θέµατα από αφορούν τη φοιτητική κοινότητα. Οχι για κάθε κοινωνικό πρόβληµα. Και οι συνταξιούχοι έχουν προβλήµατα. Θα δεχόµασταν να καταλάβουν το Πανεπιστήµιο µέχρι να δικαιωθούν; 

Αναδημοσίευση από τα Νέα

Το πάρτυ των Δρόμων Ζωής

Οι Δρόμοι Ζωής στηρίζουν από το 1996 τα παιδιά και τις οικογένειές τους στο Γκάζι προσφέροντάς τους ενισχυτική διδασκαλία για τα μαθήματα του σχολείου, αλλά και  καλλιτεχνικές, θεατρικές, μουσικές και επιμορφωτικές δραστηριότητες. Αυτό το Σάββατο 29 Ιανουαρίου, οι Δρόμοι Ζωής μάς προσκαλούν σε ένα πάρτυ με αφορμή τη νέα χρονιά και την κοπή της  πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Amuze Cafe-Bar, στην Ακτή Δηλαβέρη 5, Μικρολίμανο, Πειραιάς. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 8 το βράδυ, το ποτό θα κοστίζει 10 ευρώ και τα έσοδα  θα διατεθούν για την στηριξη οικογενειών με τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης.  http://www.dromoi-zois.gr/frontida/.

Φυλακές Κορυδαλλού: χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό

Σύμφωνα με δημοσίευμα του www.skai.gr τουλάχιστον 10 μέρες έχουν μείνει χωρίς ζεστό νερό και θέρμανση οι περίπου 220 κρατούμενες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, σύμφωνα με όσα κατήγγειλαν στον ΣΚΑΪ 100,3. Όπως εξήγησαν, σύμφωνα με όσα τους έχουν αναφέρει οι φύλακες, η αιτία για αυτό είναι η έλλειψη χρημάτων. Μάλιστα, την Παρασκευή προχώρησαν σε στάση, αρνούμενες για κάποια ώρα να μπουν στα κελιά τους.
Ως αποτέλεσμα, οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.
Παράλληλα, κατήγγειλαν ότι για να συντηρηθεί κάποιος στις φυλακές θέλει τουλάχιστον 300 ευρώ το μήνα. Οι γυναίκες που βρίσκονται στις φυλακές Κορυδαλλού είναι υπόδικες.
Με τη σειρά μας να συμπληρώσουμε ότι στις φυλακές Κορυδαλλού μεταφέρονται και όσες γυναίκες διανύουν τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης τους για να βρίσκονται κοντά σε νοσοκομείο. Κι αυτό επειδή στη Θήβα δεν υπάρχει μαιευτήριο και ο νόμος απαγορεύει από τη στιγμή που βρίσκονται στις φυλακές Ελεώνα να μεταφερθούν σε νοσοκομείο άλλου νομού για να γεννήσουν!!!

To xeblogarisma στο protagon

Ο Μίλτος Παύλου έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για τις γυναικείες φυλακές και το xeblogarisma στο http://www.protagon.gr . Tον ευχαριστούμε πολύ...

Τι κοινό έχουν μια μικρή ομάδα bloggers και μερικές δασκάλες γιόγκα στην Αθήνα; Την κοινωνική προσφορά προς τις γυναίκες και τις μαμάδες που βρίσκονται φυλακισμένες στις γυναικείες φυλακές Θήβας μαζί με τα παιδιά τους, τις «μωρομάνες». Με φορτηγά από δώρα και πράγματα και με μαθήματα γιόγκα μέσα στη φυλακή και για τις φυλακισμένες γυναίκες του Ελεώνα.

Αυτά που συνήθως συγκεντρώνουν κατά καιρούς οι εθελοντές στο xeblogarisma είναι χαρτί υγείας, αφρόλουτρα, σαπούνια, σαμπουάν, πάνες, μωρομάντηλα, σερβιέτες, χαρτί Α4, σεντόνια, πετσέτες, βιβλία ελληνικά και ξενόγλωσσα: αλβανικά, ρώσικα, ρουμάνικα, βουλγαρικά, κινέζικα, πολωνικά.
Αλλά εκείνο που είναι πιο απαραίτητο από όλα είναι οι τηλεκάρτες. Όποιος θέλει να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες θα μπορούσε να αρχίσει από αυτές. Η ανάγκη για επαφή με τον έξω κόσμο, οι περιορισμένες δυνατότητες επικοινωνίας τις καθιστούν κυριολεκτικά πλαστικό χρήμα και πολύτιμο αγαθό.
Οι γυναίκες χρειάζονται και τη δική μας αλληλεγγύη, δηλαδή όχι μόνο ότι τις σκεφτόμαστε, αλλά να είμαστε κοντά τους αν και όποτε χρειαστεί. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για ανθρώπους που μπορεί να βρέθηκαν στη φυλακή δίκαια ή λιγότερο δίκαια και παράλογα (όπως η Αφγανή μετανάστρια με τα 3 παιδιά της), αλλά η αξιοπρέπειά τους είναι καθρέφτης της δικής μας και ο σεβασμός της επίσης.

Κάποιοι αρνούνται να βοηθήσουν φυλακισμένους που βρίσκονται μέσα για εγκλήματα που μπορεί να επαναλάβουν όταν αποφυλακιστούν. Μια καλή απάντηση είναι ότι σε εκείνον που έχει διαπράξει αδίκημα του επιβάλλεται ποινή φυλάκισης με την οποία στερείται την ελευθερία του. Όχι την αξιοπρέπειά του ή τα υπόλοιπα δικαιώματά του. Η συνδρομή στις φυλακισμένες τις στηρίζει εκεί όπου η πολιτεία αδυνατεί ή απέχει από το να διασφαλίσει τα στοιχειώδη σε ανθρώπους που, ναι μεν στερήθηκαν την ελευθερία τους (κάποιοι μάλιστα είναι απλά υπόδικοι ή εκτίουν ποινή επειδή δεν έχουν χρήματα) αλλά όχι και την αξία τους ως άνθρωποι. Άλλωστε σκοπός της ποινής, σύμφωνα με το νόμο δεν είναι η καταστροφή ή αποξένωση του ατόμου, αλλά ακριβώς η αποδοχή του και η επανένταξη στην κοινωνία αφού εκτίσει την ποινή του.

Σε καιρούς κρίσης συχνά ακούω το επιχείρημα: εδώ καίγεται το σπίτι μας, γιατί να νιαστούμε για τους άλλους; Τελικά, τα κινήματα πόλης απαντούν στο «δίλημμα» με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους, ξεκινώντας δειλά-δειλά να γράφουν στη νέα γκρίζα σελίδα της πολιτικής μας ιστορίας.
ΥΓ. Πριν 2 χρόνια η Κατερίνα Γκουλιώνη κατήγγειλε με ένα συνταρακτικό γράμμα την κολπική πειθαρχική έρευνα και τον εξευτελισμό στις γυναικείες φυλακές Θήβας. Το Μάρτη του 2009 άφηνε την τελευταία της πνοή κατά την πειθαρχική μεταγωγή της. Με παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη η κολπική έρευνα απαγορεύτηκε τυπικά το Σεπτέμβρη του 2009 αλλά μαρτυρίες λένε ότι συνεχίζεται ακόμη και σήμερα λόγω.. γραφειοκρατίας.

*Ο Μίλτος Παύλου είναι Διευθυντής του i-RED

Γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας

Με ένα ρεπορτάζ στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θήβας εγκαινίασαν το 2011 οι «Πρωταγωνιστές», την Κυριακή 16 Ιανουαρίου.
 Είναι ίσως η πρώτη φορά που οι τηλεοπτικές κάμερες μπήκαν στα κελιά και στους θαλάμους των γυναικείων φυλακών και κατέγραψαν μαρτυρίες καταδικασμένων για φόνο, οικονομικά εγκλήματα, ναρκωτικά και ληστείες.
Στους Πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων μίλησαν:
Η Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια, η Τίνα της Γ’ πτέρυγας, που καταδικάστηκε για εμπλοκή στο παραδικαστικό κύκλωμα.
Η Ιωάννα από τη Θεσσαλία που θέλει «να γκρεμίσουμε τις φυλακές».
Η Νάντια Σχίζα που αυτοχαρακτηρίζεται έγκλειστη (και όχι κρατούμενη) και τρέφεται 249 ημέρες μόνο με χυμούς.
Η 24χρονη Σάντω από την Αλβανία που στο κελί μαζί της έχει τον 2 ½ ετών γιο της.
Η Θαμάρ από τη Γεωργία που είναι μέσα για ναρκωτικά «για χάρη ενός άντρα».
Η ανήλικη Κ. με μητέρα Γιαπωνέζα και πατέρα Αιγύπτιο, που ελπίζει ότι θα βγει από μέρα σε μέρα.

Η Σοφία κρατούμενη που δουλεύει στη βιβλιοθήκη και υποστηρίζει ότι «το σχολείο στις φυλακές είναι μία όαση δίπλα στην κόλαση».
Η Ελένη, ισοβίτισσα που «τα χει κάνει όλα» από ληστεία μέχρι φόνο και συμπληρώνει φέτος 12 χρόνια εγκλεισμού.

Οι κάμερες της εκπομπής παρακολούθησαν τη ζωή μέσα στη φυλακή από το ξημέρωμα μέχρι τη νύχτα.

Επισκέφθηκαν, επίσης, το σχολείο αλλά και το ατελιέ της φυλακής στο οποίο δημιουργούν ζωγραφικά έργα οι κρατούμενες.
Μπορείτε να δείτε τα βίντεο ΕΔΩ

Οι άλλοι πρωταγωνιστές «Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή...»

Ποια ιστορία να σας πρωτοπώ; Να σας µιλήσω για την Ιωάννα που θέλει να γκρεµίσει τις φυλακές; Γιατί «ούτε στη δολοφόνο δεν αξίζει αυτό που ζούµε». Ή για τη Μιλένα τη χορεύτρια που ερωτεύθηκε έναν άντρα που την ήθελε απλώς για βαποράκι; Εκείνη πιάστηκε και αυτός εξαφανίστηκε. Ή να σας πω την ιστορία της Ελένης της ισοβίτισσας που είναι 12 χρόνια στο κελί – 12 καλοκαίρια, 12 χειµώνες – και αγριεύει ακόµη την ώρα της καταµέτρησης. Γιατί «δεν µπορεί να είσαι µόνο ένας αριθµός». Ή µήπως για τη Μαριάνθη που πιάστηκε πρόσφατα µε 2 γραµµάρια χασίς και πήρε ισόβια από το δικαστήριο του Αιγαίου! Ισόβια, ναι! ∆ικαστής δεν είµαι αλλά 2 γραµµάρια χασίς (άντε και άλλα 12 και 14 γραµµάρια ηρωίνης που έδωσε σε συγκατηγορούµενές της, όπως λέει η Αστυνοµία) δεν µπορούν να πληρώνονται µε ισόβια. Τουλάχιστον όχι στην Ευρώπη.

Ποια ιστορία λοιπόν να σας πω;

Μπαίνοντας ξηµέρωµα στις φυλακές του Ελεώνα – από το έλεος και όχι από την ελαία – ζήτησα πριν από όλα να επισκεφθώ την πτέρυγα µε τις µητέρες. Είχα ακούσει ότι εκεί θα βρω στα κελιά γυναίκες να κοιµούνται αγκαλιά µε τα µωρά τους. Στον προθάλαµο πριν από τα κελιά ο τοίχος είναι ένα δάσος µε ελάφια, νεράιδες, ξωτικά και πριγκίπισσες. Απέναντι είναι ο γαλάζιος βυθός. Με γοργόνες, ψαράκια και αστερίες. Και ανάµεσά τους ένα παρκάκι µε πλαστικό γκαζόν και µια τηλεόραση κρεµασµένη ψηλά για να βλέπουν τα πιτσιρίκια την Ντόρα, την µικρή εξερευνήτρια. Είκοσι επτά παιδιά - 24 µητέρες, ανάµεσά τους και 5 εγκυµονούσες. Η παρουσία ενός άντρα είναι εδώ πράγµα σπάνιο. Και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι γυναίκες είναι. Ο Αουρέλιο θέλει αγκαλιές. Η µητέρα του η Αρίνα από τη Λετονία πιάστηκε όταν ήταν έγκυος να φέρνει ναρκωτικά από την Τουρκία. Στο ίδιο κελί και η Ευαγγελία. «Αµεση συνέργεια σε φόνο». Ο Αγγελος το µωρό της – που όταν δεν είναι στις φυλακές είναι στο Παίδων στο Καρδιολογικό – ψάχνει το στήθος της και εγώ φεύγω από το κελί 1. ∆ίπλα είναι µια Αφγανή µε τα τρία παιδιά της. «Παράνοµη είσοδος στη χώρα». Μετά Τσιγγάνες µωροµάνες. Μετά δυο µητέρες από την Αλβανία. Ξανά Τσιγγάνες. Κλοπές - ναρκωτικά - κλοπές - ναρκωτικά.

Πού και πού ένας φόνος και ένα οικονοµικό έγκληµα. Μια ξένη - µια Ελληνίδα. Τρικόσιες εξήντα γυναίκες – 360 ιστορίες.

Εχουν περάσει τρεις εβδοµάδες από την «έξοδό» µου από τις φυλακές αλλά οι εικόνες δεν λένε να µε εγκαταλείψουν.

Κάποιες ιστορίες επιστρέφουν σαν σφυριές. Και κάποιες άλλες µε καλούν ακόµη να τις ερµηνεύσω..
Τη συνέχεια στο άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη στα Νέα μπορείτε να τη διαβάσετε στο  http://www.tanea.gr

Χαριστικό παζάρι βιβλίων στο Σκόρο

Βιβλία που μένουν ξεχασμένα στη βιβλιοθήκη, βιβλία που διαβάσαμε και θέλουμε να τα μοιραστούμε με άλλους... Στο χαριστικό παζάρι βιβλίων του Σκόρου που θα γίνει το Σάββατο 15 Ιανουαρίου υπάρχει χώρος για όλους! Ο Σκόρος βρίσκεται στην γωνία Ζ. Πηγής & Ερεσού στα Εξάρχεια.