Ποια ιστορία να σας πρωτοπώ; Να σας µιλήσω για την Ιωάννα που θέλει να γκρεµίσει τις φυλακές; Γιατί «ούτε στη δολοφόνο δεν αξίζει αυτό που ζούµε». Ή για τη Μιλένα τη χορεύτρια που ερωτεύθηκε έναν άντρα που την ήθελε απλώς για βαποράκι; Εκείνη πιάστηκε και αυτός εξαφανίστηκε. Ή να σας πω την ιστορία της Ελένης της ισοβίτισσας που είναι 12 χρόνια στο κελί – 12 καλοκαίρια, 12 χειµώνες – και αγριεύει ακόµη την ώρα της καταµέτρησης. Γιατί «δεν µπορεί να είσαι µόνο ένας αριθµός». Ή µήπως για τη Μαριάνθη που πιάστηκε πρόσφατα µε 2 γραµµάρια χασίς και πήρε ισόβια από το δικαστήριο του Αιγαίου! Ισόβια, ναι! ∆ικαστής δεν είµαι αλλά 2 γραµµάρια χασίς (άντε και άλλα 12 και 14 γραµµάρια ηρωίνης που έδωσε σε συγκατηγορούµενές της, όπως λέει η Αστυνοµία) δεν µπορούν να πληρώνονται µε ισόβια. Τουλάχιστον όχι στην Ευρώπη.
Ποια ιστορία λοιπόν να σας πω;
Μπαίνοντας ξηµέρωµα στις φυλακές του Ελεώνα – από το έλεος και όχι από την ελαία – ζήτησα πριν από όλα να επισκεφθώ την πτέρυγα µε τις µητέρες. Είχα ακούσει ότι εκεί θα βρω στα κελιά γυναίκες να κοιµούνται αγκαλιά µε τα µωρά τους. Στον προθάλαµο πριν από τα κελιά ο τοίχος είναι ένα δάσος µε ελάφια, νεράιδες, ξωτικά και πριγκίπισσες. Απέναντι είναι ο γαλάζιος βυθός. Με γοργόνες, ψαράκια και αστερίες. Και ανάµεσά τους ένα παρκάκι µε πλαστικό γκαζόν και µια τηλεόραση κρεµασµένη ψηλά για να βλέπουν τα πιτσιρίκια την Ντόρα, την µικρή εξερευνήτρια. Είκοσι επτά παιδιά - 24 µητέρες, ανάµεσά τους και 5 εγκυµονούσες. Η παρουσία ενός άντρα είναι εδώ πράγµα σπάνιο. Και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι γυναίκες είναι. Ο Αουρέλιο θέλει αγκαλιές. Η µητέρα του η Αρίνα από τη Λετονία πιάστηκε όταν ήταν έγκυος να φέρνει ναρκωτικά από την Τουρκία. Στο ίδιο κελί και η Ευαγγελία. «Αµεση συνέργεια σε φόνο». Ο Αγγελος το µωρό της – που όταν δεν είναι στις φυλακές είναι στο Παίδων στο Καρδιολογικό – ψάχνει το στήθος της και εγώ φεύγω από το κελί 1. ∆ίπλα είναι µια Αφγανή µε τα τρία παιδιά της. «Παράνοµη είσοδος στη χώρα». Μετά Τσιγγάνες µωροµάνες. Μετά δυο µητέρες από την Αλβανία. Ξανά Τσιγγάνες. Κλοπές - ναρκωτικά - κλοπές - ναρκωτικά.
Πού και πού ένας φόνος και ένα οικονοµικό έγκληµα. Μια ξένη - µια Ελληνίδα. Τρικόσιες εξήντα γυναίκες – 360 ιστορίες.
Εχουν περάσει τρεις εβδοµάδες από την «έξοδό» µου από τις φυλακές αλλά οι εικόνες δεν λένε να µε εγκαταλείψουν.
Κάποιες ιστορίες επιστρέφουν σαν σφυριές. Και κάποιες άλλες µε καλούν ακόµη να τις ερµηνεύσω..
Τη συνέχεια στο άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη στα Νέα μπορείτε να τη διαβάσετε στο http://www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου