Little Jesus in a shoebox

Φέτος τα Χριστούγεννα θέλω να κάνω δώρα///Δεν θα στολίσω δέντρο, ούτε στεφανάκι με Χρόνια πολλά θα κρεμάσω στο κατώφλι του σπιτιού///Ούτε γιρλάντες και φρουφρού θα τρέξω να αγοράσω – ούτε μπαλίτσες, αγιοβασιλάκια και ζαχαρένια γκι, ως είθισται να συμβαίνει///Κάτι φωτάκια κρέμασα στην κουρτίνα του σαλονιού χτες το βράδυ, και είναι υπέρ αρκετά///Δώρα όμως θα ήθελα να κάνω πολλά///Φέτος λοιπόν, τον χριστουγεννιάτικο όβολό μου λέω να τον κρύψω μέσα σε ένα απλό κουτί παπουτσιών///Πολύς δεν θα είναι, τόσο όσο όμως, κάτι καλό θα βγει///Μέσα σε ένα χαρτονένιο κουτί παπουτσιών θα προσπαθήσω να χωρέσω λίγες στιγμές γιορτής και Χριστουγέννων, λίγο μερίδιο αξιοπρέπειας κι ελέους που το χρωστάω σε ολόκληρη τη γη///Δυο ζευγάρια μάλλινες κάλτσες, μερικές κονσέρβες με κείνο το στρογγυλό άνοιγμα στιγμής, κάποια τυλιγμένα γλυκά, λίγο κονιάκ για το ψοφόκρυο των αγίων ημερών, πράγματα άμεσης κατανάλωσης εν γένει///Που να μην χρειάζονται κατσαρόλα για να βράσουν, μπρίκι για να ζεσταθούν, μαχαιροπίρουνο για να φτάσουν στο στόμα///Όσα χωράει το κουτί, τόσα θα βάλω///Μετά θα το τυλίξω με ωραίο χρωματιστό χαρτί και θα το δέσω με πλούσια κορδέλα///Να είναι προσφορά κανονική, περιποιημένη, όμορφη, όπως πρέπει///Ένα την ημέρα θέλω να ετοιμάζω, ένα τουλάχιστον, μακάρι και πιο πολλά///Και θα παίρνω τους δρόμους μετά, κι όποιον άνθρωπο βρίσκω να ζει σε ένα παγκάκι, θα τον παρακαλώ να δεχτεί ένα μικρό κι ασήμαντο δώρο, να μου κάνει αυτή την γιορτινή χάρη, να με καταδεχτεί///Στα παγκάκια αποκλειστικά θα στρέφομαι///Ναι, σε κείνα τα συνηθισμένα, τα παλιά ρομαντικά καθίσματα για δύο, που ο Φασίστας και Αναίσχυντος Δήμαρχος Καμίνης ξερίζωσε από τα πάρκα των Αθηνών να μην του λερώνουν οι κοιμισμένοι άστεγοι το κάδρο της επικράτειάς του και χαλάει το πνεύμα των εορτών, χρονιάρες μέρες///Δώρα σε γνωστούς και οικείους δεν θα ψωνίσω αυτή τη φορά, κι αν τύχει και μου προσφέρει κάποιος ένα μικρό, και πάλι στα παγκάκια θα το τρέξω///Δώρα οφείλουμε να κάνουμε σε όσους πια τα έχουν ανάγκη, και ουχί από αβροφροσύνη, υποχρέωση, συνήθεια ή έστω κέφι///Όχι πια///Αλλάζουν οι συνήθειες, αλλάζουν τα νοήματα, αλλάζουν όλα///Αλλάζουν και οι ανάγκες μας, κυρίως αυτές///Φέτος μου χτύπησε την πόρτα αυτή η καινούρια, η αυτονόητη, η πιο φυσική///Δώρα να κάνω στους ανθρώπους που δώρο δεν τους έκανε η ζωή αυτά τα Χριστούγεννα να τα περάσουν κάτω από στέγη///Για μένα θα γίνει βέβαια πιο πολύ όλο αυτό, παρά για κείνους///Χατίρι δεν μου ζήτησε κανείς///Και χάρη δεν δικαιούμαι να πιστεύω πως είμαι άξια να κάνω σε κανέναν///Απλώς, από μικρή μου μάθαιναν παραμύθια με μάλλινες κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι και αγιοβασίληδες που σέρνουν φουσκωμένους σάκους κι ανταμείβουν τους καλούς///Εκείνοι οι καλοί των παιδικών μου χρόνων σήμερα είναι εκείνοι που κοιμούνται σε παγκάκια///Έτσι βλέπω πια τις γλυκανάλατες passe partout ιστορίες αγάπης και κατάνυξης που κάποτε μου μούλιαζαν τα αυτιά με ροδόνερο και γιορτινά λουκούμια///Έτσι ανατριχιάζω κάθε φορά που έρχομαι σε μετωπική με μια αξιοπρέπεια, με μια αντοχή, με μια μοίρα σαφώς ανώτερη από τη δική μου///Αυτός είναι ο μικρός τρόπος που βρήκα και αυτή τη φορά για να γιορτάσω το πνεύμα των ημερών///Να ανακουφιστώ από τον εαυτό μου τον ίδιο, δηλαδή, που είναι ο χειρότερός μου εφιάλτης///Δεν έχω δικαίωμα να δίνω συμβουλές, ούτε να προτείνω///Παρόλα αυτά, υπερβατικά, ένα θα ήθελα να πω, και ας μου επιτραπεί η κατάχρηση του μέσου///Βρείτε, φροντίστε και τυλίξτε μερικά κουτιά παπουτσιών και έπειτα βγείτε στο δρόμο///Κάντε στους ανθρώπους χρήσιμα δώρα που να έχουν αξία και νόημα πραγματικό αυτά τα παράδοξα Χριστούγεννα που πλησιάζουν///Όχι για πλάκα, για εντυπωσιασμό ή από χόμπι///Γεμίστε ένα κουτί παπουτσιών και δώστε το προσεκτικά σε κάποιον άνθρωπο που μπορεί να μην έχει καν ένα ζευγάρι κάλτσες///Και μετά από όλα αυτά τα γλαφυρά, παρακαλώ συγχωρείστε μου την αυθαιρεσία να τολμήσω να σας προτείνω εγώ πώς να διαχειριστείτε εσείς τις λαμπερές γιορτές σας///Τα σέβη μου.
Ένα υπέροχο κείμενο από το blog  http://thethreewishes.wordpress.com/

Έκκληση για βοήθεια από το Κέντρο Προστασίας Παιδιού «Μητέρα» για είδη πρώτης ανάγκης

Έκκληση για παροχή ειδών πρώτης ανάγκης απευθύνει το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα», το οποίο στα τρία παραρτήματά του, το Αναρρωτήριο Πεντέλης, την Παιδόπολη «Άγιος Ανδρέας» και την Παιδόπολη «Αγία  Βαρβάρα», προστατεύει συνολικά 525 παιδιά.
Από αυτά τα 175 φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του και τα παραρτήματά του και τα 350 παιδιά είναι τοποθετημένα πανελλαδικά σε 307 ανάδοχες οικογένειες (τα παιδιά που τοποθετούνται σε ανάδοχες οικογένειες βρίσκονται υπό την προστασία του Κέντρου και παρακολουθούνται από διεπιστημονική ομάδα).
Όπως ενημερώνει η διοίκηση του Κέντρου, υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε τρόφιμα (ζυμαρικά, γάλατα, λάδι, ζάχαρη, κρέμες βρεφικές), πάνες, ηλεκτρικές συσκευές (ηλεκτρικές σκούπες, μίξερ, μπλέντερ), ρούχα, παπούτσια, καθώς και μεγάλη ανάγκη σε πετρέλαιο θέρμανσης.

Το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα» με τα παραρτήματά του καλύπτουν  οικονομικά όλες τις ανάγκες των παιδιών.
Όσοι ενδιαφέρονται να προσφέρουν στο Κέντρο μπορούν να επικοινωνούν με:
α) την Κατερίνα Ζαλπαρίνη (Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων) τηλ. 213-2015784
β) την Βρεφοκομική Υπηρεσία 213-2015779, e-mail επικοινωνίας gram@0262.syzefxis.gov.gr.
Το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα» βρίσκεται στη λεωφόρο Δημοκρατίας 65, στο Ιλιον.

Το Artichoke στηρίζει τις φυλακές Ελεώνα

Μια πρωτοβουλία στήριξης στις φυλακές Ελεώνα πραγματοποιείται στο καφέ μπαρ Artichoke στην Κόρινθο (Τέρμα Παπανδρέου, Καλάμια). Την Τρίτη 3 Ιανουαρίου, από τις 11 το πρωί ως τις 9 το βράδυ, θα συλλέγονται είδη πρώτης ανάγκης για τις μαμάδες, τα παιδιά και τις άπορες των φυλακών. Το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι το 6977 262720.

Το Αthens Yoga Studio συλλέγει είδη ανάγκης για τις φυλακές Ελεώνα

Το Athens Yoga συγκεντρώνει είδη πρώτης ανάγκης για τις γυναίκες και παιδιά των φυλακών Ελεώνα Θήβας. Σε αντάλλαγμα για ό,τι φέρετε, την Κυριακή 15 Ιανουαρίου, 12:00 η Maja και η Ιωάννα διδάσκουν ένα δωρεάν μάθημα γιόγκα, τεχνικών αναπνοής, διαλογισμού και βαθιάς χαλάρωσης, κατάλληλο για όλα τα επίπεδα.
Επίσης, θα έχουμε τσάι και μπισκότα μετά το μάθημα (παρακαλούμε να δηλώσετε εγκαίρως τη συμμετοχή σας)

Αν θέλετε να βοηθήσετε, από 15 Δεκεμβρίου εως 15 Ιανουαρίου, κάθε εργάσιμη μέρα 16:30 και 20:30 μπορείτε να φέρετε τα παρακάτω είδη:

Τηλεκάρτες ΟΤΕ (όχι χρόνο-κάρτες),

χαρτί τουαλέτας, πάνες, μωρομάντηλα, σερβιέτες,

αφρόλουτρα, σαπούνια, σαμπουάν,

οδοντόβουρτσες, οντοδόπαστες,

πετσέτες, σεντόνια, μονές κουβέρτες και παπλώματα.

 

Το Athens Yoga Studio βρίσκεται στην:
Λουίζης Ριανκούρ 65-67, Αμπελόκηποι ημιόροφος
(40μέτρα από το σταθμό Πανόρμου)
 Σταθερό Τηλέφωνο και Φαξ::

+ 30 213 038 36 11

Κινητό Τηλέφωνο:

+ 30 6979 09 37 31

Email: info@athensyoga.gr

Ευχές

Καλές γιορτές! Μα πάνω από όλα Καλή Δύναμη σε όλους! Να αντέξουμε, να ξεπεράσουμε, να αναγεννηθούμε... Να κάνουμε μια νέα αρχή.

«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Συγγνώμη»

 Γονείς σε απόλυτη φτώχεια ζητούν να αφήσουν το παιδί τους στα χωριά SOS

Η Αννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ωσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ηταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Αννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».

Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο. Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».

Ολα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Εγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Αννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε. Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.

«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση. Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Ελληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».

Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS. Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της.


Στέκονται και κοιτάζουν
Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. «Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».
Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή. Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ηρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός. «Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Οταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση. Οσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.

«Εβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι. Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά, αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της. Οσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει. «Κι αυτό δεν μιλούσε. Μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά. Εφυγα. Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά».
 Της Μαρίλης Μαργωμένου, απ' την Καθημερινή.

Εξαπλώνεται η πείνα, αναπτύσσεται η αλληλεγγύη

Με ανησυχητικούς ρυθμούς εξαπλώνεται η πείνα στις γειτονιές της Αθήνας και των προαστίων, με αποτέλεσμα άνθρωποι «της διπλανής πόρτας» να προσέρχονται πλέον σε συσσίτια προκειμένου να βρουν ένα πιάτο φαγητό ενώ δήμοι, εκκλησίες, ενώσεις πολιτών και σύλλογοι γονέων δραστηριοποιούνται ώστε με αλληλέγγυο τρόπο να στηρίξουν όσους έχουν ανάγκη.

 «Το τελευταίο διάστημα έχουν πολλαπλασιαστεί αναφορές από καθηγητές και συλλόγους γονέων που μας ενημερώνουν ότι υπάρχουν παιδιά που πεινάνε σε κάποια σχολεία της Αθήνας. Καταφέρνουμε να καλύπτουμε τις ανάγκες τους με τη συνεργασία του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών (ΔΒΑ), το οποίο ενισχύει με μερίδες τα σχολεία» τονίζει ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων Αθηνών, Γιώργος Αποστολόπουλος στη δημοσιογράφο της «Ελευθεροτυπίας», Νάντια Βασιλειάδου.  
Στο ΔΒΑ έφτασαν πρόσφατα αιτήματα για αποστολή 40-50 μερίδων φαγητού σε νηπιαγωγεία και δημοτικά της 5ης Δημοτικής Κοινότητας, στα Ανω και Κάτω Πατήσια και την Γκράβα. Ήδη στέλνει φαγητό σε δημοτικά και νηπιαγωγεία περιοχών του κέντρου όπως το Μεταξουργείο, η Ακαδημία Πλάτωνος, ο Κολωνός, ο Βοτανικός, ο Λόφος του Στρέφη και το Θησείο, ενώ ταυτόχρονα προμηθεύει φαγητό τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
«Το Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών μπορεί να ταΐσει εκατοντάδες κόσμου. Η απάντηση στην πείνα είναι αυτή. Γι' αυτό ως παράταξη ζητάμε να στηριχτούν οι περίπου 1.600 εργαζόμενοί του. Η κατανάλωση στα κυλικεία σχολείων της Αθήνας έχει μειωθεί κατά 30-40%», τονίζει ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οπως σημειώνουν οι υπεύθυνοι του ιδρύματος Αστέγων, παρατηρείται αύξηση 15% στον αριθμό των προσερχομένων στα συσσίτια σε σχέση με πέρσι, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η ποιοτική διαφοροποίηση των σιτιζομένων. «Πέρα από τον συνήθη πληθυσμό των συσσιτίων έχουμε πλέον πάρα πολλούς χαμηλοσυνταξιούχους, νεόπτωχους, καθώς και άνεργους επιχειρηματιές που έρχονται με το ...λάπτοπ στο χέρι. Ερχεται κόσμος από Κηφισιά, Βούλα και Π. Φάληρο. Τα πράγματα είναι ανησυχητικά».
Στο κέντρο υποδοχής και αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων πραγματοποιούνται δύο συσσίτια καθημερινά καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ενα 450 μερίδων το μεσημέρι και ένα 750 μερίδων το βράδυ. Στο μεσημεριανό προσέρχονται περισσότεροι Ελληνες και στο βραδινό περισσότεροι αλλοδαποί. Τα γεύματα ετοιμάζονται από το ΔΒΑ τις καθημερινές και από κέτερινγκ τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Ταυτόχρονα σημειώνεται αύξηση του αριθμού των οικογενειών οι οποίες αναζητούν βασικά είδη διατροφής μέσω του κοινωνικού παντοπωλείου. Ηδη 200 οικογένειες ανά εξάμηνο προμηθεύονται τα είδη πρώτης ανάγκης από εκεί. Το δεύτερο εξάμηνο του 2011 προστέθηκαν 200 νέες αιτήσεις.
Ισχυρό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης έχει συγκροτήσει τους τελευταίους μήνες και ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης. Περιλαμβάνει δίκτυο εθελοντών γιατρών, μητροπολιτικό ιατρείο στην παλιά βάση Ελληνικού, κοινωνικό φαρμακείο.
Τον τελευταίο μήνα δημιουργήθηκε τράπεζα τροφίμων, η οποία λειτουργεί με τη συνδρομή εθελοντών και φορέων. Συγκεντρώνονται είδη πρώτης ανάγκης τα οποία διανέμονται σε 300-400 άτομα από την κοινωνική υπηρεσία του δήμου.
«Ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται. Η λογική της προσπάθειάς μας δεν είναι η φιλανθρωπία αλλά η αλληλεγγύη. Ο κόσμος που ανταποκρίνεται στην πρωτοβουλία μας είναι πολύς. Δεν είναι ενέργειες προβολής. Ταυτόχρονα εδώ και πολλά χρόνια προσφέρονται συσσίτια και από την εκκλησία της περιοχής με διακριτικό τρόπο» τονίζει ο Μάκης Χόρτης, συνεργάτης του δημάρχου Χρήστου Κορτζίδη.
Ανάλογες πρωτοβουλίες λαμβάνουν οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος (ΑΣΓΜΕ) καταθέτει πρόταση με τρία σκέλη. Δημιουργία παρατηρητηρίου αλληλεγγύης για τη φτώχεια, συνεννόηση με τα κυλικεία ώστε να παρέχονται σάντουιτς, χυμός ή γάλα στους μαθητές που έχουν ανάγκη και, τρίτον, ενεργοποίηση των εστιατορίων δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών για παροχή μερίδων φαγητού.
Σε κάποιες περιοχές ο αριθμός των υποσιτισμένων παιδιών εκτιμάται σε 1-2 ανά τάξη, ενώ αλλού η κατάσταση είναι πραγματικά τραγική. Για παράδειγμα στα Πετράλωνα όπου το ποσοστό ανεργίας υπερβαίνει το 20%, καταγράφεται αντίστοιχος αριθμός μαθητών με δυσκολίες στη σίτιση.
Ο σύλλογος γονέων του 2ου Δημοτικού Πετρούπολης δημιούργησε το 2011 ταμείο αλληλεγγύης και προμηθεύει τρόφιμα σε παιδιά και οικογένειες. «Διεκδικούμε την αλλαγή της πολιτικής της κυβέρνησης και όχι την φιλευσπλαχνία» τονίζει ο Δημήτρης Κοντός, αντιπρόεδρος της ΑΣΓΜΕ.
Από την πλευρά της η Αρχιεπισκοπή Αθηνών δίνει 10 χιλιάδες μερίδες ή δέματα φαγητού ημερησίως σε 75 διαφορετικά σημεία της πόλης. Ο αριθμός των ατόμων που απευθύνεται στα συσσίτια αυξήθηκε κατά 35-40% τον τελευταίο χρόνο.
Το κεντρικό συσσίτιο πραγματοποιείται στο χώρο σίτισης αστέγων (Σοφοκλέους και Πειραιώς) και τα υπόλοιπα στις ενορίες. Αντίστοιχη δραστηριότητα στην Αττική αναπτύσσει η Μητρόπολη Πειραιά, η οποία παρέχει περί τις 2.000 μερίδες ημερησίως, οι Μητροπόλεις Περιστερίου, Νικαίας, Γλυφάδας, καθώς και ορισμένες εκκλησίες της Μητρόπολης Μεγάρων, που σιτίζουν από 1.500 έως 3.000 άτομα. Στην υπόλοιπη Ελλάδα η Εκκλησία μοιράζει περίπου 300 χιλιάδες μερίδες ημερησίως.
«Στα συσσίτιά μας από το καλοκαίρι και μετά συρρικνώθηκε ο αριθμός των μεταναστών και αυξήθηκε των Ελλήνων. Έρχονται πολλοί παππούδες οι οποίοι δίνουν τη σύνταξη στα παιδιά και οι ίδιοι τρώνε στα συσσίτια. Κάποιους γέροντες που τους είχαν βάλει στα γηροκομεία, τώρα τα παιδιά τούς βγάζουν για να παίρνουν τη σύνταξη. Από το νέο έτος δρομολογείται στο ΚΕΣΟ υπηρεσία καταγραφής των πεινασμένων παιδιών στα σχολεία. Με πολύ διακριτικό τρόπο θα φτάνει ένα τσαντάκι φαγητό ώστε όταν φεύγει το παιδί να παίρνει φαγητό και για την οικογένεια. Αν πεινάει το παιδί, πεινάει και η οικογένεια», τονίζει η Μαίρη Πίνη, νέα διευθύντρια του Κέντρου Στήριξης Οικογένειας (ΚΕΣΟ) της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

#tutorpool: μια νέα πρωτοβουλία για δωρεάν μαθήματα σε παιδιά

Το #tutorpool είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε στο twitter και απλώνεται παντού (εντός και εκτός συνόρων). Πρόκειται για ένα δίκτυο εκπαιδευτικών, παιδαγωγών και επιστημόνων που παρέχουν δωρεάν μαθήματα σε παιδιά που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα φροντιστηριακά έξοδα.
Εδώ ο χάρτης , όπου θα βρείτε τα στοιχεία των εθελοντών, τα μαθήματα που κάνουν και τις περιοχές που εξυπηρετούν.
Το #tutorpool είναι μια κίνηση αλληλεγγύης, όχι φιλανθρωπίας. Καθώς βρίσκεται ακόμα στο ξεκίνημά του έχει ανάγκη από νομική υποστήριξη. Αν γνωρίζετε μαθητές που έχουν ανάγκη, ή εκπαιδευτικούς και νομικούς που επιθυμούν να πάρουν μέρος, επικοινωνήστε στα παρακάτω mail:

Εθελοντές καθηγητές: tutorpoolthetutors@gmail.com

Μαθητές: tutorpoolthestudents@gmail.com

Συντονισμός-Βοήθεια: tutorpoolpeople@gmail.com

Το θαύμα του 4θέσιου δημοτικού στον Φουρφουρά Ρεθύμνου

Φουρφουράς.tv 3ος Κύκλος από fon1972

Υπάρχει πάντα στην παιδική μας ηλικία μια στιγμή που ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει το μέλλον.

Graham Green, Βρετανός συγγραφέας

     

            Όποιος μεγάλωσε στη φυλακή, τη φυλακή θυμάται.                                                                                                         

                                                                         Όποιος μεγάλωσε στο παλάτι, το παλάτι θυμάται.                                                                                                 

Ινδική παροιμία

        Σε κάθε σχολείο ανάμεσα στους δέκα-είκοσι δασκάλους υπάρχει και ένας που ξεχωρίζει. Ένας δάσκαλος που τον θυμόμαστε για χρόνια μετά, μέχρι τα γεράματα μας, με αγάπη και αληθινή συγκίνηση. Ένας δάσκαλος που κατάφερε να τρυπώσει στο άβατο της παιδικής μας ψυχής και έφερε ένα εντελώς νέο φως. Και χάρη σ' αυτό το «Δεύτε λάβετε φως» - φως μικρού κεριού ή ολόλαμπρου ήλιου δεν έχει σημασία -  μέσα στην κυνικότητα και στην αδιάφορη καθημερινότητα του ενήλικα, που μοιραία όλοι μεταμορφωθήκαμε, διασώζεται και αχνοφέγγει ακόμα ό,τι καλό διαθέτουμε εντός μας.

Σε ένα μικρό χωρίο του ορεινού Ρεθύμνου, τον Φουρφουρά, οι γιοί και οι κόρες των 560 μόλις κατοίκων του δέχτηκαν την ευεργεσία μιας αναπάντεχης τύχης. Χωρίς να το ξέρει, κάποιος βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας σφράγισε πριν από λίγα χρόνια τον διορισμό στο χωρίο τους ενός τέτοιου ξεχωριστού δασκάλου, του Άγγελου Πατσιά.

Ο νεαρός δάσκαλος δεν είδε αυτόν τον διορισμό του στην άκρη του πουθενά σαν μια καταναγκαστική προσγείωση, σαν δυσάρεστο πάρεργο εν όψει μιας ευνοϊκότερης μετάθεσης ή σαν μια ευκαιρία για ατελείωτη ραστώνη. Αντιθέτως!  Διέθεσε και διαθέτει μέχρι σήμερα ό,τι φωτεινότερο κρύβει η ψυχή του. Μακριά από κάθε λογική κέρδους - βλέπε αντιπαροχή υπό την μορφή μισθού, προσωπικής προβολής και ό,τι παρόμοιο σκεφθεί ο κακοπροαίρετος νους μας - άνοιξε στους ολιγάριθμους μαθητές του την αυλαία ενός εντελώς καινούργιου κόσμου, χαρίζοντας τους την σπάνια ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Και τι δεν έκανε ο ευφάνταστος αυτός δάσκαλος!  Και πρώτα από όλα έγκαιρα πήρε την ορθή και γενναία απόφαση να αποδράσει από τα ασφυκτικά όρια του γραφειοκρατικού «Εβδομαδιαίου Προγράμματος»  που ορίζει το Υπουργείο Παιδείας. Στο δικό του σχολείο αποφάσισε πως κράτος και εξουσία θα είχαν οι ανάγκες και οι νόμοι της παιδικής ηλικίας και όχι το στενάχωρο πλαίσιο του νομοθέτη. Έβαλε τα τυχερά Φουρφουργιανάκια στις φτερούγες του και ξεκίνησαν όλοι μαζί την πτήση τους προς τον ευαίσθητο ουρανό της Φαντασίας – ή προς τον φανταστικό ουρανό της Ευαισθησίας, αν προτιμάτε. 

Μέσα στα λίγα χρόνια που ο Άγγελος Πατσιάς είναι δάσκαλος στο 4θέσιο Δημοτικό σχολείο Φουρφουρά πραγματοποίησε ένα μικρό θαύμα.  Δεν στάθηκε στις ανεπάρκειες της ελληνικού κράτους, αγνόησε τις αβελτηρίες της δημόσιας παιδείας, υπερπήδησε κάθε βολική δικαιολογία προκει-μένου να αρκεστεί στο νόμο της ήσσονος προσπάθειας. Οργάνωσε το παλιό σχολείο του χωριού, μεταμορφώνοντας το από ένα εγκαταλειμμένο οίκημα σε σχολείο του 21^ου αιώνα. «Σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το ονόμασε και βάλθηκε να το φτιάξει. Ζωγράφισε φωτει-νούς και έγχρωμους τους τοίχους, πλούτισε την βιβλιοθήκη του, έφερε υπο-λογιστές. Μα πάνω από όλα αποφάσισε να μάθει στα παιδιά  αληθινά «γράμ-ματα», παναπεί να ξυπνήσει εντός τους τον αχόρταγο προσανατολισμό προς το Καλό και το Ωραίο. Για αυτό και βάλθηκε να μάθει  τα παιδιά να τραγουδούν, να νοιώθουν την ποίηση, να παίζουν θέατρο, να χορεύουν - μέχρι και «μάχη χορευτικών συγκροτημάτων» διοργάνωσε ο αθεόφοβος!  Οργάνωσε τους μικρούς του μαθητές για  καλλιεργούν μποστάνια και να φτιάξουν το δικό τους κοτέτσι. Κατόπιν τους έμαθε να πουλάνε την παραγωγή τους - αυγά, καρπούζια και λαχανικά -  προκειμένου να εξασφαλίσουν χρήματα για τα έξοδα του σχολείου. Κανονικό πρότυπο αυτοδιαχείρισης δηλαδή.

Διαβάζω στο Διαδίκτυο την άποψη του για την εκπαίδευση. «Η εκπαίδευση», λέει ο Άγγελος Πατσιάς, «κρύβεται στα απλά πράγματα. Εγώ αυτό που έκανα είναι να πειραματίζομαι». Και συνεχίζει: «Δεν θέλει φόβο στον πειραματισμό και μάλλον αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πάντα όμως να έχουμε ως γνώμονα ότι τα παιδιά δεν θα ζημιωθούν από τους πειραματισμούς. Λάθη θα γίνουν, τα παιδιά δείχνουν κατανόηση. Ο δάσκαλος δεν είναι θεός. Είναι κάτι το οποίο κινείται ανάμεσά τους πολλές ώρες την ημέρα και ο ένας μαθαίνει από τον άλλο».

Τέλος, μεταξύ των πολλών άλλων,  o Άγγελος Πατσιάς δημιούργησε, κλέβοντας ώρα από τον «εξωσχολικό» του χρόνο,  μια διαδικτυακή εκπαιδευτική τηλεόραση για τα παιδιά. Την Φουρφουρά Web TV!

Η Φουρφουρά Web TV δεν είναι απλά μια ακόμη διαδικτυακή τηλεόραση ανάμεσα στις χιλιάδες που μπορεί να βρει κανείς σήμερα στο Ίντερνετ.  Είναι κάτι πολύ περισσότερο: αποτελεί έναν δίαυλο  επαφής και επικοινωνίας των παιδιών με την υπόλοιπη Κρήτη, με την Ελλάδα και – γιατί όχι; - με όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτήν τα παιδιά αυτοσχεδιάζουν, δημιουργούν, αλλά επίσης  λύνουν  τις απορίες τους, μαθαίνουν εξ αποστάσεως… Πάνω από όλα τα παιδιά το διασκεδάζουν. Αρκεί να επισκεφτεί κανείς τον σχετικό διαδικτυακό τόπο – site επί το … ελληνικότερον -   για να διαπιστώσει, ότι όσα γράφω είναι αλήθεια μέχρι κεραίας.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο κόσμος μας λειτουργεί με γνώμονα την ανισότηταµ στα όνειρα και τις προοπτικές των ανθρώπων καμιά δημοκρατία και δικαιοσύνη δεν λειτουργεί. Έχεις αναρωτηθεί, άραγε αναγνώστη μου, τι είδους ισονομία ορίζει ο Θεός, η Τύχη, το Κισμέτ, η φυσική επιλογή, το Κάρμα - ή έστω ό,τι πιστεύει ο καθένας -  ανάμεσα στο παιδάκι που γεννιέται σε μια εύπορη αστική οικογένεια στα προάστια της Αθήνας και στα παιδιά ενός μεροκαματιάρη αγρότη ή κτηνοτρόφου σε κάποιο απομονωμένο χωρίο των συνόρων;

Τα παιδιά του Φουρφουρά γεννήθηκαν με τα σύνορα τους κατ’ αρχήν κλειστά στην αποδημία των ονείρων και της ίσης ευκαιρίας. Αναλογιστείτε τα δεδομένα και προβλέψτε τις δυνατότητες:  ένα ορεινό χωριό 500 ανθρώπων που στην πλειονότητα είναι υπερήλικες χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, λασπόδρομοι, το Ρέθυμνο χιλιόμετρα μακριά και στη γλώσσα του χωρίου πολλές λέξεις, όπως  «κινηματογράφος», «θέατρο», «συναυλία», «λεωφόρος» κ.ά., χωρίς αντίκρισμα. Τα παιδιά του Φουρφουρά έπρεπε να τρέξουν, αμέσως αφότου γεννήθηκαν, αν ήθελαν να «προλάβουν» τους συνομηλίκους τους των πόλεων. Βλέπεις οι τελευταίοι είχαν όλον τον χρόνο, πρώτα να μπουσουλήσουν, μετά να σηκωθούν στα δυο τους πόδια και να μάθουν με την ησυχία τους να περπατούν. Κι όμως η παρουσία ενός μόνου ανθρώπου, του δάσκαλου Άγγελου Πατσιά, έφτασε να ανατρέψει την προδιαγεγραμμένη μοίρα των παιδιών, κατάφερε να ανοίξει ρωγμές στην απομόνωση τους και να εγγράψει οριστικά στην καρδιά τους στέρεες παρακαταθήκες για το μέλλον. Με άλλα λόγια, ο εμπνευσμένος δάσκαλος μπόρεσε να  ακυρώσει τα βαρίδια της καταγωγής και να αποκαταστήσει μια κάποια πιο δίκαια κανοναρχία  στην πτήση της ζωής τους.

Μα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Δεν ξέρω και εγώ στ’ αλήθεια, αναγνώστη μου. Ίσως να ματαιοπονώ γράφοντας τούτες τις σκέψεις, για να διεκδικήσω φρούδες απαντήσεις σε μάταιες απορίες. Φερ’ ειπείν σε τούτα τα χρόνια της δημόσιας ρητορείας και της ιδιωτικής ιστορίας, όπου όλα τριγύρω είναι «ωραία κιόλας ερείπια»², τι μπορούμε να λογαριάσουμε για Πράξη; Κι ακόμη: ποια Πράξη, μέσα σε τούτο το ετοιμόρροπο σκηνικό μες στο οποίο περιφέρουμε κομπάρσο τη ζωή μας, μπορεί να σταθεί όρθια σαν αλεξικέραυνο;

Ζούμε στα χρόνια, που το τιποτένιο κάνει μεγάλο σαματά. «Πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ, να δούμε ΚΑΝΕΝΑΝ για να πούμε ΤΙΠΟΤΑ», είναι το σλόγκαν της νέας εποχής. Η βιαστική πλειοψηφία,  που ξεχαρμανιάζει μπροστά στους ήρωες της lifestyle υποκατάστατης πραγματικότητας,  έχει τυφλά και κωφά τα αισθητήρια της για τέτοιες λογής Πράξεις, όπως τούτο το ευαίσθητο δασκαλίκι του νεαρού Άγγελου. Μοιάζει για αυτούς αποκοτιά, γραφικότητα, καπρίτσιο ή τέλος πάντων μια ασήμαντη και δυσδιάκριτη ψηφίδα στο οπτικό τους πεδίο. Στο βάθος ίσως και να την αγνοούν, επειδή γίνονται ενοχλητικοί όσοι επιμένουν ακόμα να θυμίζουν πως είμαστε φτιαγμένοι για να γίνουμε Άνθρωποι ...

Εκπληκτικέ Άγγελε Πατσιά, αν μπορούσε η φωνή μου να φτάσει μεμιάς από εδώ τον παγωμένο βορρά της Ελλάδας μέχρι τον Φουρφουρά της ορεινής Ρεθυμνίας,  θα ήθελα να σου φωνάξω αληθινέ μου Δάσκαλε,  για ό,τι κάνεις,  τα λόγια του Ποιητή:

«Κι όρθια η Πράξη σαν αλεξικέραυνο».

       Υ.Γ₁.  Λίγους μήνες πριν πεθάνει ρώτησαν σε μια τηλεοπτική συνέντευξη τον Γιώργο Ζαμπέτα τι θυμάται από την ζωή του.  Ο θυμόσοφος μάγκας, ρούφηξε  το τσιγάρο του, ζύγισε το ζάρι της μνήμης και απάντησε στον έκπληκτο δημοσιογράφο: «Εξόν από την μάνα και τα παιδιά μας, τι νομίζεις ότι θα θυμόμαστε ρε; Κανά καλό δάσκαλο, την πρώτη γκομενίτσα και κανένα μερακλίδικο τραγούδι…».

Υ.Γ₂. Ότι σταδιακά μεταλλασσόμαστε  από οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων σε ένα σαθρό, αλλοπρόσαλλο, ετοιμόρροπο και χωρίς ευδιάκριτο αξιακό σύστημα συνονθύλευμα τυχαίων συνοδοιπόρων, φαίνεται και από την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει η πλειοψηφία στους δασκάλους.  «Τεμπέληδες που κάθονται τρεις μήνες το χρόνο», «δασκαλάκοι», «μίζεροι»  και άλλα τέτοια παρόμοια συνηθίζουν για τους δασκάλους αρκετοί. Κάποιοι μάλιστα προχωρούν ακόμη παραπέρα: αποκαθηλώνουν τον δάσκαλο στα μάτια του μικρού παιδιού τους με την παραμικρή ευκαιρία. Διόλου δεν αντιλαμβάνονται το κακό που κάνουν στην αθώα παιδική ψυχή των σπλάγχνων τους (υπέρ των οποίων a propo ισχυρίζονται πως κόπτονται και πασχίζουν). Μιας και στο παιδί πρώτα οικοδομείς το εναλλακτικό και ύστερα γκρεμίζεις το υπάρχον. Τακτική μπουλντόζας και αντιπαροχής δεν χωράει στη ψυχή των παιδιών μας!  Ψιλά γράμματα θα μου πεις αναγνώστη μου. Όμως, στις λεπτομέρειες παίζεται το παιχνίδι της ζωής…

Το πρώτο ολισθηρό βήμα για την αμορφωσιά και την απανθρωπιά της κοινωνίας - και ό,τι αυτές συνεπάγονται -  είναι  η αντιφατική στάση που τηρούμε έναντι των δασκάλων               – και κατ’ επέκταση της Παιδείας. Από τη μια, τους εμπιστευόμαστε ό,τι πιο πολύτιμο, εύθραυστο και σπάνιο αξιωθήκαμε ποτέ να αποκτήσουμε: τη ψυχή των παιδιών μας. Επιπλέον, με κάθε ευκαιρία αναγνωρίζουμε τη σπουδαιότητα του λειτουργήματος τους.  Από την άλλη, παραμένουμε πεισματικά και εξαρχής προκατειλημμένοι και απαξιωτικοί μαζί τους.  Σκεφθείτε μοναχά πόσες φορές έχετε ακούσει ή και ξεστομίσει την ατάκα «τι ξέρει τώρα ο δασκαλάκος;». Επιτρέψτε μου να πω  – όχι ότι χρειάζονται αυτόκλητους υπερασπιστές οι δάσκαλοι -  πως ενίοτε ξέρει πολλά περισσότερα από πολλούς τριγύρω μας που τους έχει αποχαυνώσει η  lifestyle παρέλαση της τηλεόρασης.

Είναι σίγουρο πως δεν αξίζουν όλοι οι «δάσκαλοι» να λέγονται δάσκαλοι, όπως δεν αξίζει λ.χ. να λέγονται γιατροί όλοι οι «γιατροί», δικαστές όλοι οι «δικαστές» και εν τέλει όλοι οι «άνθρωποι» άνθρωποι. Χωρίς αμφιβολία στην εκπαιδευτική κοινότητα λαθροβιώνουν αρκετοί που δεν έχουν αντιληφθεί στο ελάχιστο πόσο σπουδαίος είναι ο ρόλος τους και ποια επίδραση μπορεί να έχει διαχρονικά η παρουσία τους στους ανθρώπους, την αγωγή των οποίων τους εμπιστεύονται οι γονείς και η κοινωνία. Ωστόσο, αναπόφευκτα παιδεία και σχολείο δεν έχουν νόημα χωρίς τον δάσκαλο, όπως δεν νοείται δικαιοσύνη και δικαστήριο χωρίς τον δικαστή ή υγεία και νοσοκομείο χωρίς τον γιατρό.

Μόνο αν η κοινωνία και οι εκάστοτε Εξουσίες αναγνωρίσουν με ολοφάνερο και ανυπόκριτο τρόπο την αξία του δασκάλου, υπάρχει ελπίδα η εκπαιδευτική κοινότητα να βρει το θάρρος και την αποφασιστικότητα να ξεφορτωθεί από τέτοιους λογής λαθρεπιβάτες. Εν τέλει  χρειάζονται και κάποια υπομόχλιο συμπαράσταση οι δάσκαλοι για να εννοήσουν, να προστατέψουν και να αναδείξουν το κύρος της ευθύνης να είσαι δάσκαλος.

Οι δάσκαλοι – και ιδίως οι νέοι δάσκαλοι, τα είκοσι οχτώ χρονών αγόρια και κορίτσια που βλέπω περιτριγυρισμένα από τα πολύβουα μελίσσια των παιδίων στις αυλές των δημοτικών σχολείων -  πρέπει να πάψουν να ακροβατούν στο τεντωμένο σκοινί μιας τέτοιας αντίφασης:  από τη μια λειτουργοί, από την άλλη απαξιωμένοι από την κοινωνία και νεόπτωχοι με 900 ευρώ μισθό από το Κράτος.  Γιατί αν «όλα έχουν παιχτεί, προτού γίνουμε δώδεκα χρονών», όπως  σοφά διαισθάνθηκε ο Γάλλος ποιητής  Charles Péguy,  τότε ο δάσκαλος είναι κάτι περισσότερο από αυτό  για το οποίο τον προορίζει η προκρούστεια γραφειοκρατική αντίληψη του Υπουργείου Παιδείας.  Είναι τυχαίο που ο Πλάτωνας στην Ιδανική Πολιτεία του ιεράρχησε πρώτο τον Δάσκαλο στην κορυφή της κοινωνίας;

Υ.Γ₃. Θερμή παράκληση να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Φουρφούρα Web TB                            (http://fourfourastv.blogspot.com). Προσπαθήστε να στείλετε με κάθε τρόπο (e-mail στη διεύθυνση του angelpats@gmail.com, συγχαρητήρια επιστολή στο σχολείο του χωριού κλπ) σ' αυτόν τον άνθρωπο ένα μήνυμα συμπαράστασης, ένα μικρό μπράβο, μια ευχή. Το αξίζει! Ο ίδιος - σεμνός καθώς φαίνεται - δεν επιδίωξε ποτέ του την προβολή. Ωστόσο, την αξίζει όσο κανείς άλλος! Ιδίως αυτές τις στιγμές όπου η κατήφεια και η απαισιοδοξία που γέννησε η οικονομική κρίση σκιάζουν το μικρό του άστρο στον ουρανό μας.

Έκθεση κούκλας από τις κρατούμενες των Φυλακών Θήβας

Έκθεση κούκλας από κρατούμενες των φυλακών Θήβας

«Το επισκεπτήριο…» 

16, 17, 18 & 19 Δεκεμβρίου 2011

Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων θα κατατεθούν στο λογιστήριο των φυλακών, ξεχωριστά για την κάθε κρατούμενη.

Για 8^η συνεχή χρονιά, στο «Εργαστήρι Μαιρηβή» www.mairivi.gr,

από  τις 16-19 Δεκεμβρίου 2011, θα πραγματοποιηθεί έκθεση

με κούκλες ραμμένες από τις κρατούμενες των Γυναικείων Φυλακών Θήβας,

στο πλαίσιο του προγράμματος «Λόγος και Ύφασμα» της «Άρσις».

Από τότε που μεταφέρθηκαν οι φυλακές Κορυδαλλού στον Ελαιώνα της Θήβας η πρόσβαση είναι δύσκολη και οι επισκέπτες λιγοστοί.

Όμως και φέτος οι κρατούμενες στέλνουν τις κούκλες που έχουν φτιάξει, στο Εργαστήρι Μαιρηβή,

όπου η πρόσβαση είναι εύκολη και ελπίζουν  οι επισκέπτες να είναι πολλοί.

“Αντίθετα με το επισκεπτήριο στην Θήβα, εδώ δεν περνάτε από έλεγχο και μπορείτε να καθίσετε όσο θέλετε!”

Έναρξη: Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011 στις 8μ.μ.                

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Ωράριο λειτουργίας: 11 π.μ – 8 μ.μ

Η είσοδος είναι ελεύθερη

"ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΜΑΙΡΗΒΗ"
Δεληγιώργη 33, Μεταξουργείο

τηλ. 210.52.22.181
φαξ. 210.52.22.424
 e-mail: info@mairivi.gr
site: www.mairivi.gr

 

Λάδια, ακουαρέλες και λέσχη ανάγνωσης

Δίαυλο επικοινωνίας με τον κόσμο εκτός των «τειχών» αποτελούν για τις γυναίκες κρατούμενες οι λογοτεχνικές «συναντήσεις» τους με γνωστούς συγγραφείς στη Λέσχη Ανάγνωσης που έχει δημιουργηθεί μέσα στον χώρο της φυλακής του Ελεώνα Θηβών, αλλά και οι δημιουργίες τους με έργα ζωγραφικής.Οι κρατούμενες, τις δύσκολες ώρες του εγκλεισμού, κατάφεραν να μετατρέψουν τα κελιά σε πυρήνα καλλιτεχνικής έκφρασης αναδεικνύοντας τις υγιείς δυνάμεις που κρύβει η καθεμία από αυτές.
Τα θέματα της ζωγραφικής τους, αν και προέρχονται από τον γκρίζο χώρο της φυλακής, αποπνέουν θετική ενέργεια, χρώματα, φως, παλμό και φαντασία και εστιάζουν στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τη θάλασσα.
Τα έργα τους εκτίθενται στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας (τα εγκαίνια έγιναν στις 21 Νοεμβρίου) και ορισμένα από αυτά βραβεύτηκαν από εικαστικούς καλλιτέχνες.
Το «ταξίδι» των κρατούμενων γυναικών στη ζωγραφική συνδυάζεται με τη συμμετοχή τους στη Λέσχη Ανάγνωσης που έχει δημιουργηθεί στη βιβλιοθήκη του σχολείου της φυλακής.
Εκεί πραγματοποιούνται συναντήσεις έγκλειστων γυναικών με γνωστούς συγγραφείς (όπως η Μάρω Δούκα, η Λένα Διβάνη, η Ιωάννα Καρυστιάνη και ο Γιάννης Ξανθούλης, ο οποίος είχε επισκεφτεί γι' αυτόν τον λόγο τον Ελεώνα στις 30 Νοεμβρίου).
Οι λογοτέχνες κάθε φορά αναλύουν ένα βιβλίο τους και αναπτύσσουν διάλογο σχετικά με το περιεχόμενό του με τις κρατούμενες.
«Αυτή η διαδικασία ανεβάζει τη χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχουν οι γυναίκες, καθώς νιώθουν περήφανες που ασχολούνται με αυτές σημαντικοί λογοτέχνες της εποχής μας», δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Κλήμης Πυρουνάκης, διευθυντής του σχολείου της φυλακής.
Η ιδέα του να ιδρυθεί εκεί η Λέσχη Ανάγνωσης έτυχε θετικής ανταπόκρισης (το 2008) από το «Ιδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη» (το οποίο προάγει τις ελληνικές τέχνες και τα γράμματα, καθώς και τη ναυτική παράδοση).
Το εν λόγω ίδρυμα κάθε φορά στέλνει στη φυλακή δωρεάν δέκα αντίτυπα βιβλίου ενός συγγραφέα, τα οποία μελετούν κρατούμενες. Ετσι, οι έγκλειστες διαμορφώνουν τη δική τους άποψη πάνω στο περιεχόμενό του εκάστοτε βιβλίου, που αποτελεί στη συνέχεια αντικείμενο διαλόγου με τον συγγραφέα του.
Γ. ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
«Η αρχική αμηχανία έγινε χαρά...»
O συγγραφέας κ. Γιάννης Ξανθούλης σχετικά με την εμπειρία του από τον Ελεώνα Θηβών μας είπε:
«Στην αρχή όταν πήγα εκεί ήμουν λίγο επιφυλακτικός. Αλλά ξαφνικά βρήκαμε με τις κρατούμενες μία κοινή γλώσσα και μέσα από το χιούμορ είπαμε πράγματα αρκετά σοβαρά και επώδυνα. Για πρώτη φορά πήγαινα σε έναν τέτοιο χώρο με μια ομάδα ανάγνωσης φυλακισμένων αλλά η αρχική αμηχανία έγινε χαρά όταν μου είπαν ότι πέρασαν καλά και ότι ευχαριστήθηκαν από τη συνάντησή μας. Οταν έφυγα από εκεί είχα ελαφρυνθεί. Προσπάθησα να απαλύνω το συναίσθημά μου ότι φεύγοντας αφήνω πίσω κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν ελευθερία κινήσεων». Ο κ. Ξανθούλης έμεινε όπως μας είπε πολύ ευχαριστημένος από τον τρόπο που οι κρατούμενες αντιλήφθηκαν και συζήτησαν μαζί του το περιεχόμενο του βιβλίου του «δεσποινίς Πελαγία» (εκδόσεις Τόπος). «Εγώ-πρόσθεσε ο ίδιος- τους εξήγησα την αφορμή που το έγραψα και τους παρουσίασα με έναν πιο ευτράπελο και διασκεδαστικό τρόπο την ευχάριστη πλευρά της ηρωίδας. Το ενδιαφέρον τους ήταν πολύ μεγάλο και ενώ αρχικά είχαν ένα δειλό χαμόγελο τελικά ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Ηταν μια οξύμωρη κατάσταση, καθώς ενώ ήταν πολλά τα δραματικά στοιχεία τελικά εξελίχθηκε ευχάριστα».
Η ΕΚΘΕΣΗ
Λάδια και ακουαρέλες
Η έκθεση ζωγραφικής των γυναικών κρατουμένων περιλαμβάνει εκτός από λάδια και ακουαρέλες, χρηστικά αντικείμενα ζωγραφισμένα στο χέρι, εργόχειρα κ.ά. Τα έργα πωλούνται σε χαμηλές τιμές και τα έσοδα θα κατατεθούν στον ατομικό λογαριασμό της κάθε κρατούμενης που το φιλοτέχνησε για την κάλυψη ατομικών και οικογενειακών οικονομικών αναγκών.
Πρόκειται για την 2η έκθεση έργων τέχνης του καταστήματος κράτησης των φυλακών του Ελεώνα (η 1η είχε γίνει πέρυσι με επιτυχία). Κατά την τελετή εγκαινίων -στις 21 Νοεμβρίου- η επιτροπή βράβευσης που αποτελούνταν από τους εικαστικούς καλλιτέχνες Αλέξανδρο Κόκκινο, Κων/νο Αγγέλου και Αργυρώ Κακουλάκη επέλεξε τελικά τη βράβευση 13 κρατουμένων για το σύνολο του έργου τους. Από αυτά στα τρία πρώτα έργα αντιστοιχεί χρηματικό έπαθλο 500 ευρώ στο καθένα, ενώ στα υπόλοιπα δέκα χρηματικό έπαθλο 250 ευρώ στο καθένα. Το πρώτο βραβείο δόθηκε στην Τ., η οποία στο μεταξύ αποφυλακίστηκε και στη συνέχεια? πήγε τρέχοντας να γραφτεί σε πανεπιστήμιο της Κρήτης (Τμήμα Κοινωνιολογίας), στο οποίο πέρασε φέτος δίνοντας εξετάσεις ενώ ήταν κρατούμενη. Τα χρηματικά έπαθλα αποτελούν χορηγία φορέων, επιχειρήσεων, ιδιωτών κ.λπ. Επίσης η Χ.Ε.Ν., ο Δήμος Θήβας και αλυσίδα πολυκαταστημάτων ψυχαγωγίας ανέλαβαν το λειτουργικό κόστος διοργάνωσης της έκθεσης.
Αναδημοσίευση από το Εθνος

Mε αφορμή την επίσκεψη στις φυλακές

Σκληρή η ζωή.
Άδικη.
Δεν συγχωρεί πάντα τα λάθη. Την άγνοια, την αθωότητα. Τη "λάθος στιγμή".
Σήμερα είδα την ελευθερία, ξεκάθαρη μέσα στη φυλακή.
Μέσα από χρώματα. Μέσα από ζωγραφιές. Με κοιτούσε κατάματα.
Θάλασσες, τοπία, μορφές άμορφες.
Σήμερα όλες οι γυναίκες που με κοίταξαν στα μάτια πίσω από σίδερα, μου φώναζαν με τη ματιά τους: "Είσαι ελεύθερη!"
"Είσαι ελεύθερη!", μου φώναζαν...
Πίσω από σίδερα και γω για λίγες ώρες...
Περάσαμε ξόφαλτσα από την πτέρυγα των μανάδων. Στο διάδρομο μικρά παιδιά τρεχανε πέρα δώθε. Οι τοίχοι ζωγραφισμένοι.
Πεταλούδες. Έγκλειστος ο παράδεισος.
Οργιάζει η φαντασία εκει μέσα.
Δεν συγκρίνεται ούτε με τη μέγιστη δική μου.
Φαντάσου να φαντάζεσαι πως είσαι ελεύθερος!
Περάσαμε στο τμήμα ανηλίκων.
"Κουρτίνες θέλουμε, να μη βλέπουμε τα σίδερα, να μπαίνει μόνο το φως.", μίλησε η κοπέλα.
Δις ισόβια...
Είδα ζωή εκεί μέσα σήμερα.
Είδα αγώνα για ζωή.
Σε μια εποχή που έξω κάθε μέρα νιώθουμε τον κλοιό να στενεύει.
Έγκλειστη ελευθερία, που ερμηνεύεται διαφορετικά αν είσαι μέσα και αλλιώς αν είσαι έξω.
Έγκλειστη ελευθερία μέσα κι έξω...
Zoom out:
Πολύχρωμα ρούχα σε κάγκελα απλωμένα.
Με φόντο συρματοπλέγματα.
Και πίσω οι κάμποι, οι ελαιώνες, να τους φωτίζει ο ήλιος που ετοιμάζεται να δύσει.
Κι ένα τεράστιο φεγγάρι απ' την άλλη, να γεμίζει.
Όταν βγήκα έξω ένιωσα ένοχη.
Ο αέρας που ανέπνεα είχε μορφή.
Τα χρώματα τα ίδια αλλιώς. Πιο ζωντανά. Τα βήματα που έκανα με πήγαιναν
κάπου.
Το αυτοκίνητο που άφηνε χιλιόμετρα, επιστρέφοντας στην Αθήνα, είχε ένα νήμα πιασμένο πίσω του.
Κι όταν βγήκα πλέον κι απ το αυτοκίνητο, είχα εγώ ένα νήμα δεμένο πίσω μου.
Και τώρα, ώρες μετά, υπάρχει ακόμα.
Και αύριο που θα ξυπνήσω θέλω να το βρω ακόμα γατζωμένο πάνω μου.
Να μην ξεχνάω στο κάθε μου βήμα πως υπάρχουν και μέρη που στ' αλήθεια δεν
είσαι ελεύθερος.
Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε.
Είτε για τον εαυτό μας είτε για εκείνους.
Ας κάνουμε όμως κάτι.
Ας κάνουμε.
Είναι αυτή η ζωή.
Η ζωή μας.
Γαμώτο..!
ceralex.blogspot.com

Bazaar στο Quilombo για την υποστήριξη των κρατουμένων στον Ελεώνα

 

Μια μέρα γεμάτη Παραστάσεις, Συναυλίες, Θεατρικά Εργαστήρια για παιδιά, YOGA sessions,  ζεστά τσαγάκια απο όλον τον κόσμο, Ζεστό Κρασί με μπαχαρικά και εσπεριδοειδή, αλλά και..νόστιμα σπιτικά γλυκα και αλμυρα... Σε ενα πολυχρωμο Bazaar με πανεμορφες κατασκευές, κοσμήματα, παραδοσιακά και βιολογικά προιόνταντα απο όλη την Ελλάδα....

Τα χρήματα που θα συγκεντρωθουν από την δική σας ελεύθερη συμμετοχη στις παραστασεις-εργαστήρια-συναυλίες θα καλύψουν έξοδα για θεατρικές ομάδες και μουσικά σχήματα που θα επισκεφτούν τις Γυναικείες Φυλακές Θήβας μέσα στους ερχόμενους μήνες...Καθώς και την αγορά αγαθών που οι γυναίκες αυτές εχουν ανάγκη.. 

ΕΠΙΣΗΣ! 

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΝΑ ΦΕΡΕΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!

·            Παιδικά ρούχα που πλέον δεν κάνουν στο παιδάκι σας (παιδιά ηλικίας 0-4 ετών αγόρια/κορίτσια)

·            Παλιά Παιχνίδια που δεν χρησιμοποιείτε πια... (σε καλή κατάσταση)

·            Γυναικεία ρούχα: Μπουφάν, και είδη ρουχισμού που πλέον δεν φοράτε

·            Κάλτσες – καλσόν, κασκόλ, εσώρουχα, γάντια.

·            Τηλεκάρτες, παιδικές πάνες (0-3 ετών), γραφική ύλη, καπνούς, χαρτάκια, φίλτρα,.

 

INFO:

ΠΟΥ:QUILOMBO Centro Cultural

Σερβίων 10 & Λεωφ.Αθηνών, Ακαδημία Πλάτωνος

ΠΟΤΕ: Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Έναρξη: 11.00 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ

Τηλ. Επικοινωνίας: 210.5227961 6938736307

Για συμμετοχή στα εργαστήρια: 6973364350

ΕΙΣΟΔΟΣ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ. 

Πως να έρθετε: 10 λεπτά περπάτημα απο το Μετρό Κεραμεικός- Μεταξουργείο

Λεωφορεία  025 Ιπποκράτους/ Στάση Σπύρου Πάτση και 051 Ομόνοια/ Στάση Άγιος Γεώργιος www.quilombo.gr    info@quilombo.gr      Facebook: Quilombo

 

Το bazaar των Δρόμων Ζωής

Oι Δρόμοι Ζωής διοργανώνουν φέτος το καθιερωμένο Βazaar τους στο διαπολιτισμικό σχολείο στο Γκάζι, συνοδεύοντάς το με πλούσιες, δωρεάν και ανοιχτές για όλους παράλληλες εκδηλώσεις. Ο χώρος σημαίνει πολλά για όλους, μικρούς και μεγάλους: στο Γκάζι κατοικεί η πλειοψηφία των παιδιών που δέχονται την υποστήριξη της οργάνωσης, και το 87 ο σχολείο είναι το σχολείο πολλών από αυτά.

το Σάββατο και την Κυριακή 10-11 Δεκεμβρίου 2011
στο 87ο ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, Ορφέως 58, ΓΚΑΖΙ,
Σταθμός Μετρό Κεραμεικός, έξοδος Κων/πόλεως,
ωράριο λειτουργίας: Σάββ.10/12 (10:00-22:00)-Κυρ.11/12 (10:00-20:00)

το Βazaar των Δρόμων Ζωής θα υπερασπιστεί την φήμη του ως μια gourmet διοργάνωση στην πόλη με απίστευτη ποικιλία από νοστιμιές και γλυκίσματα σε συσκευασίες δώρου και ακόμη, στυλιστικά ξεχωριστά αξεσουάρ, χειροποίητα κοσμήματα, στολίδια, χριστουγεννιάτικα δώρα, προσεγμένα αντικείμενα «δεύτερο χέρι» και την σταθερή παρουσία καλλιτεχνών και γκαλερί που προσφέρουν τα έργα τους. Φωτογραφίες από την προετοιμασία στο Facebook event
Η δράση των Δρόμων Ζωής για 11 συνεχή χρόνια παρέχει βοήθεια σε παιδιά και οικογένειες Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης και μεταναστών που ζουν στην περιοχή Γκαζιού-Βοτανικού-

Μεταξουργείου. Οι πόροι εξασφαλίζονται αποκλειστικά από το ετήσιο Χριστουγεννιάτικο Bazaar.

Ελάτε λοιπόν να κάνετε τα ψώνια σας, να δοκιμάσετε νοστιμιές και ζεστό κρασί αλλά και να μας γνωρίσετε μέσα από προβολές ντοκιμαντέρ και φωτογραφιών από τη ζωή της οργάνωσης. Στον ίδιο χώρο, αφήστε τα παιδιά σας να δημιουργήσουν και να ψυχαγωγηθούν συμμετέχοντας στα ωριαία, ανοιχτά και δωρεάν για όλα τα παιδιά, εργαστήρια. (αναλυτικο πρόγραμμα εδω: http://www.dromoi-zois.gr/bazaar/about.php#schedule )

Δυο υπέροχες μέρες!

Κάποιος φίλος έλεγε ότι στις μεγάλες κρίσεις φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας του καθενός μας. Στον αντίποδα της εικόνας μιας κοινωνίας ηττοπαθούς που καθημερινά αυτομαστιγώνεται - μιας εικόνας που έντεχνα καλλιεργείται τους τελευταίους μήνες - υπάρχει μια κοινωνία που νοιάζεται, αγωνιά για το διπλανό της, συμπονάει και σίγουρα δεν έχει χάσει την ανθρωπιά της. Δίνει από το υστέρημά της, συμπάσχει, αφουγκράζεται τον πόνο πίσω από κάθε λογής κάγκελα, θέλει να είναι παρούσα. Όχι, το παιχνίδι δεν έχει χαθεί, ίσα - ίσα κάθε πράξη αλληλεγγύης είναι μια νίκη, ένα βήμα παραπέρα, μια υπέρβαση. Όχι, η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί, χέρι-χέρι θα βαδίσουμε αυτό το δύσκολο δρόμο, μαζί θα ξεπεράσουμε τα κάθε λογής εμπόδια... Με αγάπη πάνω από όλα, νοιάξιμο, μοίρασμα, αλληλεγγύη...  κι ας μας θέλουν κάποιοι χωρισμένους σε στρατόπεδα με διαθέσεις εμφυλιοπολεμικές. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Μαζί θα προχωρήσουμε...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσους κι αυτή τη φορά μας στηρίξατε. Ήταν συγκινητικές αυτές οι δυο μέρες του μπαζάρ, γεμάτες ελπιδοφόρα μηνύματα, νέες συναντήσεις, δεκάδες προσφορές αγάπης για τις μαμάδες, τα μικρά και τις άπορες κι έναν υπέροχο λαμπρό ήλιο να φωτίζει τον αττικό ουρανό...

To ξεblogάρισμα στο Βήμα

Το  Βήμα παρουσίασε σήμερα στην ιστοσελίδα του το ξεblogάρισμα. Να ευχαριστήσουμε θερμά το Γιώργο Πουλιόπουλο για τη συνέντευξη.

Xeblogarουν τις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα

Ενα μπαζάρ για τις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα αυτό το Σαββατοκύριακο στο Μεταξουργείο

Ένα μπαζάρ που σκοπεύει να βοηθήσει τις περίπου 20 μητέρες και τις περίπου 90 άπορες γυναίκες που κρατούνται στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα στη Θήβα, φιλοξενείται αυτό το Σαββατοκύριακο στο Μεταξουργείο. Οργανωτής μια ομάδα νυν και πρώην μπλόγκερ με την επωνυμία xeblogarisma.

Όλα ξεκίνησαν πριν από τρεισήμισι χρόνια, όταν ο  Απόστολος, ελεύθερος επαγγελματίας, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον χώρο των φυλακών σε μια επίσκεψη του στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Είχε βρεθεί εκεί για να παρακολουθήσει μια θεατρική παράσταση που συμμετείχε μια φίλη του. «Σοκαρίστηκα πραγματικά από την εικόνα των παιδιών (ηλικίας έως 3 ετών) που μεγαλώνουν μαζί με τις μητέρες τους μέσα στις φυλακές. Έγραψα κάτι στο μπλογκ μου, ανάρτησα κάποια κείμενα για το θέμα, στην πορεία προστέθηκαν και άλλοι φίλοι και έτσι δημιουργήθηκε το http://xeblogarisma.blogspot.com, το οποίο λειτουργεί ακριβώς για να υποστηρίξει αυτές τις γυναίκες».

Το μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο *Ωρες λειτουργίας: Το Σάββατο από τις 11.30 το πρωί ως τις 8 το βράδυ και την Κυριακή από τις 11 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα

Έτσι λοιπόν το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, το 4^ο χριστουγεννιάτικου μπαζάρ του… Ξεμπλοκαρίσματος είναι γεγονός. Όσοι βρεθούν εκεί, θα μπορέσουν να αγοράσουν χριστουγεννιάτικα χειροποίητα είδη δώρων, παραδοσιακά προϊόντα, ρούχα, βιβλία και πολλά άλλα, σε συμβολικές τιμές Όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αγοράσουν, μπορούν να συνεισφέρουν σε είδος. «Πάνω από όλα οι κρατούμενες-μητέρες χρειάζονται είδη όπως αφρόλουτρα, πάνες, οδοντόβουρτσες, χαρτί υγείας (το σωφρονιστικό κατάστημα δίνει δωρεάν…δύο ρολά το μήνα) και βέβαια τηλεκάρτες, απολύτως απαραίτητες για τη ζωή στη φυλακή» λέει η Μελίνα Κ. 43 ετών ένα άλλο μέλος της ομάδας. «Eπίσης άλλα είδη όπως βιβλία ή ακόμα και είδη καθαρισμού είναι απολύτως ευπρόσδεκτα» σχολιάζει η Μελίνα. «Μόνο μια παράκληση. Όχι ρούχα. Αφενός οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεφορτώνονται ρούχα και παπούτσια που για όσους ζουν στη φυλακή δεν είναι χρήσιμα, όπως π.χ. γόβες. Αφετέρου, τα ρούχα αν δεν είναι καλά πλυμένα μπορεί να είναι εστίες μικροβίων».

Τα μέλη της παρέας του xeblogarisma έχουν επισκεφθεί επανειλημμένως τις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα. «Ο συνήθης αριθμός των μητέρων-κρατουμένων είναι περίπου 20. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για γυναίκες που έχουν καταδικαστεί για παραβάσεις σχετικές με την νομοθεσία περί ναρκωτικών» λέει η Μελίνα. «Πάντως έχει σημασία να ειπωθεί ότι χάρη στις προσπάθειες της διεύθυνσης και ειδικά των κοινωνικών λειτουργών το συγκεκριμένο μέρος δεν μοιάζει με αυτό που έχει ο καθένας στο μυαλό του σαν φυλακή. Είναι πολύ συνεργάσιμοι όταν κάποιος θέλει να βοηθήσει».

Η κακή οικονομική συγκυρία όπως είναι λογικό επηρεάζει και την ζωή των φυλακών. «Οι φυλακές του Ελαιώνα, είναι σε ένα ιδιαιτέρως απομονωμένο σημείο το οποίο δεν προσεγγίζεται αν δεν έχεις δικό σου αυτοκίνητο. Επομένως για πάρα πολύ κόσμο το επισκεπτήριο δεν είναι καθόλου εύκολο» λέει η Μελίνα.

«Το βλέπω και από την συμμετοχή στις δικές μας επισκέψεις» σχολιάζει ο Απόστολος. «Το οικονομικό όμως δεν είναι το κύριο ζήτημα. Κακά τα ψέματα, το θέμα της φυλακής παραμένει ταμπού. Ακόμα στην περίπτωση των γυναικείων φυλακών όπου π.χ,. το 80% των καταδικασθέντων για ναρκωτικά λειτουργούσαν ως βαποράκι του συζύγου ή του συντρόφου τους, η προκατάληψη παραμένει», σχολιάζει ο  Απόστολος ενώ από την πλευρά της η Μελίνα θεωρεί πως «μια επίσκεψη στη φυλακή, είναι μια γροθιά στο στομάχι. Στο παρελθόν, είχα δει μια γυναίκα από το Κουρδιστάν, που κρατούνταν μαζί με τα τρία παιδιά της, επειδή δεν είχε χρήματα να πληρώσει το πρόστιμο. Ακόμα και εμείς που επισκεπτόμαστε συχνά τις φυλακές Ελαιώνα, κάνουμε μέρες να ξεχάσουμε αυτό που είδαμε. Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν γίνεται όλο και πιο δύσκολο να πείσουμε κάποιον να βοηθήσει».

Στόχος της φετινής εκδήλωσης είναι «να μαζευτούν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα και υλικά γίνεται» λέει ο Απόστολος. «Ο απώτερος στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένας στεγαζόμενος χώρος για παιχνίδι μέσα στη φυλακή».

Το μπαζάρ θα πραγματοποιηθεί στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο *Ωρες λειτουργίας: Το Σάββατο από τις 11.30 το πρωί ως τις 8 το βράδυ και την Κυριακή από τις 11 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα