Κυριακή 15 Ιουνίου 2008

Ξεblogάρομαι














Ξεκλειδώνομαι. Από παντού.

Αγαπώ τα θέλω μου ξανά.

Τα θέλω μου είναι να αγαπώ.

Χωρίς φόβο και με πάθος.

Εσένα, αυτόν, εκείνη, το άλλο, το παράλλο..

Μη βιάζεσαι να με χαρακτηρίσεις.

Για μένα το κάνω.

Tις μέρες της αρρώστιας, τις μέρες που η αδυναμία θα κυριεύει το αλλόκοτο μυαλό,αυτές τις μέρες που γεμίζει το φεγγάρι για να μου δίνει τ΄άλλοθι,τις μέρες που στο φτωχό κεφάλι μου όλα θα μοιάζουν βασανιστικά βαρετά -αφού θα νομίζω πως τίποτα δεν αγαπώ- που η ζωή θα κρύβεται πίσω από το θρόνο της πλήξης και του μηδενισμού, που θα ξεχνώ να αναπνέω, εγώ θα ξέρω πως προνόησα. Έφτιαξα με ζήλο και αριστοτεχνία πολύτιμους καθρέφτες (εσένα, αυτόν, εκείνη, το άλλο ,το παράλλο) για να βρίσκω κάθε φορά που μπερδεύομαι το χαμένο ειδωλό μου για να ταυτιστώ.Ξανά. Η αλλιώς.. να ταυτοποιηθώ. Οι πράξεις που γέννησα θα βρίσκουν τρόπο να ανταποδίδουν τη ζωή που τους χάρισα. Θα μου δίνουν ζωή όταν θα νιώθω νεκρή..

Αγαπώντας , αγαπώ και τον εαυτό μου.

Αγαπώντας τον εαυτό μου , μπορώ να αγαπώ.

Ναι. Μοιάζει κάπως εγωϊστικό, μα..

Ας είναι αυτός, ο μεγαλύτερος εγωϊσμός.

Ας είναι αυτό, το μεγάλο μου μειονέκτημα.

Να αγαπάω, για να μ΄ αγαπώ.










5 σχόλια:

panoptis είπε...

Το μεγαλύτερο αγαθό,
Είναι με πάθος να αγαπώ.
Γύρω μου φίλους να αντικρίζω
Κι απ’ τη χαρά μου να δακρύζω.

(πανοπτική μαντινάδα)

ceralex είπε...

Όμορφα μιλάς για την αγάπη.
Λυτρωτική αλληλεπίδραση και οι εαυτοί μας πρωταγωνιστές.

Πόση ανιδιοτελής αγάπη χωράει σ' ενα πάρε δώσε?
Πόσοι ντράπηκαν να παραδεχτούν πως αγάπησαν τον εαυτό του...λες και αμάρτησαν...
Πόσοι απ αυτούς που δεν έμαθαν ν' αγαπούν τον εαυτό τους παραπλανήθηκαν και παραπλάνησαν?
Πόσοι αγάπησαν τον εαυτό τους τόσο πολύ που ξέχασαν να κάνουν...εξαέρωση και έσκασαν μια νύχτα με φεγγάρι? Ο Νάρκισσος τους περίμενε...

Σκόρπιες σκέψεις... για μια ανάρτηση τόσο ειλικρινής και όμορφη όσο κι η αγάπη.

Ανώνυμος είπε...

...pou na taxideyis tora...poso eykola xexname -----na me thimithis na to thimithis...den fteo ego...mesa mou tha zeis---...(pyx lax). stel

Νικόλαος Παπουτσής είπε...

Καλησπερα κι απο μένα
Εγω θεωρώ πως ειναι αδύνατον
να αγαπηθεί κάποιος, αν δεν
μπορεί ο ίδιος να αγαπήσει
τον εαυτό του.
Δεν γίνεται αλλιώς

τσίου!!!

Dee Dee είπε...

Κι εγω μπερδευω συχνα τον εγωισμο με την αυτοεκτιμηση......μου μαθανε τη διαφορα ομως. Δεν ειναι εγωισμος να σε αγαπας, οι εγωιστες δεν αγαπανε τον εαυτο τους, γι' αυτο και προσπαθουν τοσο απεγνωσμενα να αποδεικνυουν την υπαρξη τους μεσα απο του αλλους!

Αν ειμαι εγω καλα κανω και τους γυρω μου ευτυχισμενους!
Αν φροντιζω να γεμιζω πραγματα (οχι υλικα) τοσα περισσοτερα εχω να δωσω.

Δεν ειναι πολυ ομορφο;; :)

Την καλησπερα μου!